... de zomer van het kurkleer

Dit voorjaar (ja, ik loop zóó ver achter met bloggen) zwichtte ik eindelijk en schafte kurkleer aan. Na alle creaties op het web jeukten mijn handen.
De bedoeling was dus een tas voor mij zelf te maken, maar toen was het - opeens - tijd voor de juffencadeautjes. Natuurlijk weet iedere moeder dat die tijd komt, maar met alle verwikkelingen in groep 8 én een cultuurproject op het einde van het jaar waren de cadeautjes op de 'te doen lijst' terecht gekomen.
Vandaar dat ik naar het snelste materiaal greep dat er voor handen was.

De beide juffen van groep 6 ontvingen een supersimpele grote etui.
Zelfs ongevoerd, zodat dit in een vloek en een zucht gefabriekt was. De goudopdruk in combinatie met een bijzondere rits voor een wauw factor.

De juf van groep 8, die twéé dochters onder haar hoede had (en de klas zonder collega draaide) had recht op een groter project. Aangezien zij bekend staat om haar uitstapjes in de natuur en haar voorliefde voor vossen besloot ik een waterfleshouder te maken.

Met een beetje bling...

Vervolgens werd het tijd om de oudsten te voorzien van de broodnodige zaken voor hun eerste jaar op het middelbaar. Cool, understated en toch een beetje bling. Jawel, na de juffencadeaus waren de dames helemaal vóór kurkleer. Vooral als ze zelf de kleur van de rits mochten uitzoeken. Zodat tijdens de vakantie onder de naaimachine rolden:
- twee etuis;
- één potloden etui;
- twee sleuteletuis;
- twee hoesjes voor de oortelefoontjes.

 
Natuurlijk werd niet alles in één keer gemaakt.
Ik begon met de drie etuis. Twee in verschillend formaat met mintkleurige ritsen.

 En één met een jeansblauwe rits voor het kind dat stoerder wil dan haar zus.

Twee weken later leek me een sleuteletui-annex-portemonnee toch ook wel erg handig.

Dat is dus een etui met twee ritsen en een scheiding tussen de twee buitenkanten. Eén rits geeft toegang tot de sleutelbos, de ander tot een portemonnee. Ideaal - maar één ding om mee te nemen. De dames waren verrukt en dan zullen we maar niet al te lang uitweiden over het verlies van één van beiden na anderhalve week gebruik, potjandorie! Sloddervossen zijn die pubers.

Toen ik tóch bezig was maakte ik nog een ruimte besparend envelopje voor de oortjes.
Bij het inrichten van de tassen kwam ik er achter dat er in beide rugtassen (Eastpack en The Pack Society) geen enkele mogelijkheid was om iets mee te bevestigen. Werkelijk, wat onpraktisch!!! Gezien de prijs van de tassen zou zoiets toch mogelijk moeten zijn.
Gelukkig was een musketonhaakje zó aangebracht in de naadtoeslag van het voorvak. Ik had per slot van rekening niet voor niets een D-ring aan het envelopje bevestigd.

Klaar voor het nieuwe jaar - waarvan de eerste lesdag bij ons op 6 september viel, dus nog niet zo gek lang geleden.

Alexandra bemerkte overigens wel in haar eerste week meteen wat het risico van een naaiende moeder is. Tijdens haar eerste les Textiele Werkvormen (mam, wat een leuk vak!!! Maar we mogen volgend jaar pas op de naaimachine. Jammer hè) merkte haar lerares meteen op wat een ontzettend mooie etui ze had. ;-) Jammer kind, de docente weet nu dat je naai-genen hebt. Dat wekt verwachtingen!!

Kurkleer: K-Bas en MBCork
(Garen bij kurkleer: Gutermann  nr 139)
Ritsen: Irene's Stoffen
D-ring: Fournituren . nl