zaterdag 27 april 2013

... quality time

In februari verblijdde mijn grote zus (de quiltster) haar nichtjes met lapjes.
Echte lapjes uit de voorraad van haar quiltlerares.
Dat is precies koren op de molen van mijn dames. Stofjes = heerlijk.
Zeker als er dan ook nog rekening wordt gehouden met hun lievelingskleur.

Mijn zus vindt het ook heerlijk om stofjes te kunnen delen - haar studerende zonen staan daar toch niet zo 'open' voor als haar kleine nichtjs. gek hè.

Deze week waren de oudste twee het huis uit naar een partijtje.
Een uitgelezen (en zeldzame) gelegenheid voor wat één-op-één tijd met de jongste.
Die zich feilloos wist te herinneren dat ik met haar een tasje zou maken van haar stofjes.

Mevrouw wist het helemaal precies: dàt stofje moest de zak worden, en dàt stofje de handvatten.
En nee, er mocht geen ander stofje aan de binnenkant als voering. Die wilde ze bewaren.
Ik greep de lockmachine er bij voor een nette afwerking en samen gingen we aan de slag.
Niet te lang, want de aandachtsspanne van een 5-jarige is nu ook weer niet super-lang.
Maar ze was helemaal tevreden met het resultaat.
Vooral omdat Prinses Celestia er zo mooi in past....


U begrijpt natuurlijk dat ik geen tijd had om deze tas te strijken - ze greep hem, slingerde hem over de schouder en weg was ze....

vrijdag 26 april 2013

... en de koningsspelen

Zijn jullie ook zo ontzettend verkleumd bij de Koningsspelen?
Echte 'hollandse' kinderen laten zich niet tegen houden door een beetje water - die boodschap is luid en duidelijk overgekomen.
Ondanks weer en kou (het regende bij ons vanaf 9:15 uur bij een temperatuur van 10 graden) gingen bij ons op school de spelen gewoon door.
De kleuters mochten oudhollandse spelletjes in de school spelen (de geluksvogels), groepen 3 en 4 gingen korfballen, 5, 6 en 7 voetballen en groep 8 was op kamp.


En de ouders? Tja, die stonden natuurlijk langs de lijn.
Of, zoals in mijn geval, langs alle lijnen, want als foto-moeder bezocht ik alle groepen.
Ik heb heel wat natte slidings en koude kinderen gezien. En wat waren mijn dochters blij dat ik droge kleren in de auto had liggen, zodat ze op school teruggekomen iets droogs aan konden doen. (o.k. dat is super-de-luxe, maar als ik er dan toch rondloop mogen ze daar wel een beetje profijt van hebben.)

Ik ben benieuwd of ze morgen allemaal verkouden zijn...

Anyway - ter verhoging van de feestvreugde frutselde ik gisteravond nog even snel drie haarbanden in elkaar.
Van een stuk oranje polyester (yeay! Dat droogt snel na de regen), een verpakking lint uit de 1-euro winkel (vorige zomer gekocht) en drie (verschillende) knoopjes.


 Laat die kroning maar komen (maar bij voorkeur wel met beter weer).

woensdag 24 april 2013

... het proefbroekje

Had ik het geregen model even op een nieuwe H/M broek gelegd, dan was natuurlijk evident geweest dat er iets niet helemaal klopte....

(onderliggende rijgmodel is nog zonder band)
 
Een behoorlijk ingenomen broekje kon gisteren in de middagpauze gepast worden voor het elastiek:


















Waarna ook de buitenkant bewonderd kon worden:

















En gekeurd:

Ze vond het wel een gedoe - het model.
Maar het broekje mocht wel in de kast, wachtend op warmere dagen.

(Het was een nuttige oefening, maar het lapje stretchjeans-met-bloemetjes dat ik kocht blijft toch maar op de herfst wachten)

Patroon: Onni (voor stevige kinderen -> zwaar verknasterd) Ottobre 6/2012
Stof: 1 euro coupon van de markt

maandag 22 april 2013

... meten is weten....

De oudste dochters zijn genetisch gezien behept met het figuur van mijn schoonfamilie.
Ze zijn lang, recht en ontzettend mager. Niet graatmager, maar er zit weinig vlees op hun botten.
De jongste daarintegen is gewichtiger. Hoewel ze echt even weinig snoept als de oudsten zijn haar ledematen rond en lijken ze mollig. Het kind heeft - in tegenstelling tot de oudsten - dijbenen. Zoals de vrouwen aan mijn kant van de familie. De C/A-palominobroeken pasten mij in de jaren '70 ook nooit goed.
Ze past wel in een skinny spijkerbroek, maar hij zit (na de wasmachine en de droger) strak om haar kuiten. schoenmaat 30 helpt daar ook niet bij

Dat zet mij af en toe op het verkeerde been.
Zo tekende ik voor haar het patroon voor een broek.
En omdat het mijn mollige (uhum) meisje is, koos ik patroon Onni uit de Ottobre.
Voor wat "stevigere kinderen" stond er bij.
Ik tekende het patroon in maat 122 zonder te meten.
Reeg het proefmodel in elkaar, liet het aantrekken en.... viel steil achterover.
Het was een clownsbroek!!!
Iedere patroondeel kon met zo'n 4 (!) centimeter worden ingenomen!!!!
En dan nog kon ze de broek zonder openen naar beneden trekken....

Mijn moeder kwam langs en schudde meewarig het hoofd.
"Je moet ook altijd meten - Ze is heeft een groeispurt en raakt haar kleuterfiguur gewoon kwijt".
Oh.

Dus met de centimeter in de hand, noteerde ik de volgende maten voor mijn (ongeveer) 122 cm lang zijnde kleuter:
Bovenwijdte 58
Taille 57
Heupen 61
Rug 30
Arm 42
Zijlengte been 70
Schouder 9

Met het Ottobre tabelletje in de hand correspondeert dat met maat:
104  -  116  -  98/104  -  122/128  -  122  -  116  -  116.
Knippie tabel: 104/110  -  128  -  104/110  -  122/128
Wat een ratjetoe!!!

Goed onthouden voor de volgende keer: Madeleine is rond, maar NIET dik!!!

zaterdag 20 april 2013

... nog keer giraffes

Ons kleine Neder-Amerikaantje wordt binnenkort één jaar en groeit - zoals het hoort - als kool.
Zodat haar moeder met veel spijt afscheid nam van dit jurkje.
Want het was zo zacht en zat zo lekker en stond zo leuk.....

Maar dat is nou het leuke van zelfgemaakt. Dan gaan we toch gewoon op herhaling!

Ik deed extra mijn best op het doorlopen van het printje op de twee voordelen (en het was de eerste keer dat ik een wikkelbovenkant maakte)
Ook aan de zijkanten was het resultaat zeer bevredigend:




En nu snel op de post, zodat haar oma het mee kan nemen....


Patroon: Knippie 2010-1 (feb-maart), jurk 5a, maat 80
Stof: bio-interlock giraffes in pink via ebay bij deze winkel

woensdag 17 april 2013

... serieproductie shirts.

Vorige week blogde ik al dat ik de lockmachine uitgebreid aan het testen was in een UWYH productielijntje.
Alleen de afwerking (zomen in de mouwen, onderkant en beleg doorstikken) moest ik nog op de 'gewone' machine doen, aangezien ik geen coverlock heb.

Nu kan ik er natuurlijk ook een vervolg-post van maken, met elke dag een shirt... maar dat is ook wat saai.
Dus bij deze - vier keer shirt Burda 119. Never change a winning team zal ik maar zeggen.


Al fotograferend viel het me op dat de shirts wel iets van jasjes weghebben.
Grappig dat ik daar weer op teruggrijp. Er was een tijd (pre-thuismama met kinderen) dat ik altijd naar een jasje greep.... Dat is blijkbaar mijn favoriete kledingstijl die zich nu hierin vertaald.


Nu moet ik er alleen nog aan denken mijn naadwaarde aan te passen op het gebruik van een lockmachine.
Ik snij voor mijn gevoel niet veel af.
Dit is al het afval van de vier shirts:
Keurig toch?


Patroon:  Burda 2008/10 - 119 
Stof 1 - zwarte met oosterse vogel - Stoffenspektakel (katoen tricot)
Stof 2 - zwart met cirkels - Stoffenkraam (viscose tricot)
Stof 3 - bruin met cirkels - Stoffenkraam (viscose tricot)
Stof 4 - groen/roze/bruine fantasieprint - Stoffenspektakel (katoen tricot)

zondag 14 april 2013

... zomers weer

Slimme moeders pakken met de eerste mooie zomerdagen hun kinderen onder de arm en gaan richting het strand, bos of speelweide.
Andere moeders (zoals ik) profiteren van de aanwezigheid van de man des huizes om kledingkasten uit te mesten.....
Ik weet niet wie nou eigenlijk handig is.

Enfin, terwijl de oudsten twee hun vader aan het werk hielden met het oppompen van fietsbanden, skippy-ballen en het opzoeken van allerhande buitenspeelgoed, pasten Madeleine en ik in een rap tempo de inhoud van haar welvoorziene kledingkast.

Ik snap eigenlijk niet waarom ik stofjes voor haar in de kast heb liggen.
Een snelle telling brengt nà het passen de volgende zomergarderobe aan het licht:
Korte mouw shirts, effen - 4
Korte mouw shirts, gedessineerd (denk prinsessen) - 18
Shorts - 2
Capri broeken -3
Zomer leggings - 3
Zomerjurkjes - 9
Zomer rokjes - 3 (of 4)
Vestjes: 4
ongeteld: lange mouw shirts en winterse jurkjes/rokjes....


Het gekke is alleen dat de twee zomerjacks (waar de zussen uitgegroeid zijn) nergens te vinden zijn....
Maar gelukkig zijn er nog altijd twee (ja, uiteraard) bodywarmers voorhanden. 

vrijdag 12 april 2013

.... werkt aan een je-weet-wel-stapeltje

In het kader van de voorbereidingen voor het stoffenspektakel vorige maand, behoorde ook een maak-ruimte-in-de-kast actie.
Om op de plank met voor mij bestemde stofjes ruimte te maken, knipte ik in een vlot tempo vier identieke wikkelshirts. Het patroon had ik al twee keer eerder gemaakt en beviel goed.
Bovendien waren het goedkope stofjes - ideaal om de lockmachine op te testen.
(bovenste twee: viscose tricot uit de Stoffenkraam, onderste twee: tricot a 3 euro p.m. van een eerder Stoffenspektakel)

Ik knipte alle onderdelen, bond ieder afzonderlijk shirt samen met rest-repen stof (handig voor teststukjes) en legde de stapel lekker in het zicht in de boekenkast op mijn werkkamer.
Dat is een goede plek, want direct in het zicht is het gegarandeerd om irritatie op te wekken.
Maar toch - de weken renden voorbij en het stapeltje lag er nog steeds.

Ik zette de (nieuw-oude) lockmachine op het werkblad en ging aan de slag.... met als gevolg dat de drie donkere shirts bijna klaar zijn. Bijna, want de onder- en mouwzomen wil ik nog even op de naaimachine doen, net als het doorstikken van het beleg.
Maar wat ging dat rap!

De dochters kwamen thuis met lapjes stof (buitgemaakt tijdens een stoffenknutsel op school), en die heb ik ook al gelockt, waarbij ik mooi het maken van hoeken kon oefenen. (handig toch!) 

Zojuist heb ik voor het eerst het garen in de lockmachine gewisseld, om aan het vierde shirt te kunnen beginnen. Weliswaar met de (lichtelijk valsspelende) "knoop de nieuwe draad aan de oude draad- methode", maar het werkt. Zo heb ik al ontdekt dat de knoopjes in de onderdraden zonder problemen machinaal doorgehaald kunnen worden, maar dat de bovendraden vlak voor de naalden moeten worden doorgeknipt om door de ogen te kunnen worden gehaald.

Eigenlijk gaat het vooralsnog zeer voorspoedig, die lockmachine.

woensdag 10 april 2013

... verwarring mee

Met een identieke tweeling ben je extra gespitst op mogelijke identiteitsverwisselingen.
Ondanks dat ze een heel eigen persoonlijkheid hebben en altijd andere (kleuren) kleding, komt het af en toe wel voor.

Zoals op school....
In het kader van het schoolproject Holland is er een school-wijde competitie sjoelen.
Na de ronden in groep 4 komt Caroline thuis met de mededeling dat zij tweede is geworden!! Yeay!!
Alexandra wist niet wat haar score was, maar niet zo hoog als die van Caroline, die was echt beter.

Op school vroeg ik in de wandelgangen aan de juf van de ma-di-wo wanneer de finale zou plaatsvinden en of Caroline als tweede dan ook mee mocht doen.
'Caroline?, Alexandra bedoel je."
"Uh, nee. Caroline zegt dat ze tweede is en Alexandra had niet zoveel punten."
"? Maar in het schoolkrantje komt Alexandra te staan... Is Alexandra niet gewoon bescheiden?"
(hmf denk ik bij me zelf - Alex, bescheiden? Niet als ze in competitie met haar zus is)
De adjunct komt langs - "Nou dan veranderen we dat toch gewoon nog."
Ma-di-wo juf: "Maar moeten we dat dan niet nog even checken bij do-vr-juf?"
Ik: "Het lijkt me dat als íemand weet wie wie is, dat de dames zelf toch zijn..."
(alsof juf dat na het weekend nog zou weten...)
Adjunct: "Ja, dat lijkt me ook."
En zo geschiedde het.

Na zulke episodes knaagt het altijd een beetje - hoeveel vaker gebeurt dit?
(gelukkig zijn hun rapporten gelijkwaardig, anders was het écht een probleem). 

maandag 8 april 2013

... kijkt televisie, naai-televisie!

Dat naaien en handvaardigheid helemaal hot en hip zijn, dat wisten wij bloggers natuurlijk al lang!
Maar als ook de goede oude degelijke BBC zich er aan gaat wagen, dan moet het wel heel wijd verspreid zijn.
Na de diverse jaargangen van The Great Britsh Bake-Off (wie houdt er nu niet van Mary Berry - alleen de naam al), hebben ze een nieuwe Great British:   The Great Britsh Sewing Bee.

Afgelopen dinsdag zat ik vol verwachting voor de tv.
(Ik zal maar meteen opbiechten dat ik geen idee heb van de acteurs of plotlijnen van GTST, nog nooit een Flikken Maastricht heb gezien en voor bij alle zang/dans/talentenjachten zap maar wel een fervent BBC kijker ben).
Ik moet zeggen - het viel niet tegen.

Natuurlijk kennen we Project Runway, maar bij de Britten is het toch allemaal iets ... rustiger misschien?
Geen moordende concurrentie, geen over-the-top ontwerpen maar degelijkheid.
Het gaat niet zozeer om de ontwerpen (hoewel je wel ontwerpflair moet hebben) maar om de vaardigheid van het naaien.
De deelnemers zijn dan ook geen wanna-be ontwerpers/fashion moguls, maar meer hobby-naaisters (en naaiers) die er net mee begonnen zijn, of het al hun leven lang doen.
Zo doet er een schat van een 81(!)jarige dame mee, die het naaien geleerd heeft in een tijd dat het 'not-done' was om (zoals zij zegt) kleding 'off the peg' te kopen. Perfect passende maatkleding was het vereiste bij haar in de opvoeding.

Als juryleden treden een dame van de WI (the Women's Institute - zeg maar de Plattelandsvrouwen, hoewel de organisatie in Engeland meer inhoudt dan hier) en de eigenaar van een winkel op Savile Row.
Zij grijpen direct naar de zomen, de figuurnaden en spreken hun zorg uit over constructies.

Natuurlijk moeten de deelnemers ook hun vaardigheden laten zien.
In de eerste aflevering waren er drie uitdagingen voor hen.
Als eerste: het maken van een A-lijn rok.
Iedereen kreeg hetzelfde patroon, toegang tot dezelfde stoffenkast en een bepaalde tijdslimiet.
Direct waren de verschillen al te zien: zij die regelmatig een rokje voor zich zelf maakten, de nieuwelingen (die meteen wilden experimenteren) en tja, ook de man die nog nooit een rokje gemaakt had....

De tweede uitdaging was het aanpassen van de halslijn van een blouse binnen een uur.
Een originele uitdaging - ik kan me niet herinneren zoiets ooit bij PR gezien te hebben.

Als derde - en grootste - uitdaging: het produceren van een perfect passende jurk op een model.
Het patroon was een vrije keuze, die de deelnemers thuis hadden mogen oefenen.
De moeilijkheid zat 'm in de modellen: echte mensen!!!
Geen standaardblik PR modellen, maar mensen die weliswaar allemaal dezelfde maat hadden maar wel met een eigen figuur. Zoals één met een volle buste of ronde schouders of helemaal plat.
Het ging dus om het succesvol kunnen aanpassen van patronen.
En het kunnen beoordelen van stoffen, want dat wordt de ondergang van één van de naaisters in deze aflevering.

Al met al een serie die niet zo zeer steunt op spektakel (of afgrijzen) maar op vakmanschap.
Ik weet waar ik de komende weken ben op dinsdagavond!

Image for Episode 2

The Great British Sewing Bee
Dinsdagavond, BBC 2, 21:00 - 22:00 uur

zondag 7 april 2013

... kniestukken, a continued story....

Nog maar korte tijd geleden (28 maart om precies te zijn) berichtte ik over de zoveelste scheur in een spijkerbroek. Deze namelijk
Ik was het repareren zat - meer dan zat!
En kocht afgelopen dinsdag (2 april) ferme donkerblauwe kniestukken om de hele kniepartij voor eens-en-altijd te verstevigen.
 Aanbieding elleboogstukken
Woensdag kreeg Alexandra 'm voor het eerst aan,

en hoe zien de kniestukken er op zondagochtend (wanneer ik de was sorteer) uit?
Kaal!!


Het suedine laagje is er op het grootste deel volledig vanaf gesleten en op één plek is de onder'stof' ruw.
En dan zijn ze nog niet eens in de was geweest!!!

Ik vraag me toch af hoe moeders van jongens dat doen (hoewel ik me kan herinneren dat mijn zus vertwijfeld uitriep: "dan gaan jullie maar met gescheurde broeken naar school!").

zaterdag 6 april 2013

... hoeveel kun je doen met een Fat Quarter?

Inwendig loop ik op mezelf te mopperen.
Stápels stoffen, massa's plannen, en wat gebeurd er? Niets.
Op de een of andere manier kan ik me nergens toe zetten en vlucht in afleidings-gedrag.
Zoals het cultuurproject.

Ik weet wel wat er is - het is al zo lang koud en dan zit ik niet lekker in mijn vel (als het te heet is trouwens ook niet).
En eigenlijk moeten we dit jaar weer eens op vakantie, en ik hik tegen het boeken aan omdat ik bij de vorige vakantie een vleesetende bacterie opliep.
En het kledingstuk dat ik voor mezelf bedacht heb loopt voor geen meter.

Gelukkig zijn er dan altijd kleine projectjes met een deadline. Daar kikkert een mens van op.
De oudste dochters kregen in februari voor hun verjaardag ieder een poesiealbum. Maar twee albums in een klas, dat schiet niet op. Daar is een maak-het-populair-offensiefje voor nodig.
Dus mocht hun klasgenootje Julia, die ook bij ons in de straat woont, voor haar verjaardag ook een stofje uitzoeken voor een poesiealbum.
Haar moeder dacht dat ze zo'n beetje uit de roze fase was, maar dat bleek toch anders.
Ze koos geen paarden, geen goudspikkels, geen tulpjes maar een zachtroze stofje met roze roosjes...



Het stofje komt uit een stofjespakket met 6 Fat Quarters dat ik eind 2012 voor een belachelijke prijs bij het K.ruidvat kocht.
Met het oog op de lapswap was het meteen leuk om te zien wat je eigenlijk allemaal met een lapje van 50x50 cm kunt doen. Dat is best wel veel.

Dit lapje werd benut voor
- het bekleden van een A5 dummy;
- het maken van een Mme Zsazsa broche;
- een etuitje voor haarspeldjes o.i.d.

En nog was er een klein stukje over, waar Alexandra begerig naar kijkt.
(Mama, je kunt er een hartje van maken!)
(Het waterige zonnetje kan wel wat verbeteren - in het echt is dit stofje wat minder flets)

donderdag 4 april 2013

... lapswap

Bij Mama C zag ik een aankondiging staan van een lapswap bij MaMarieke.
Ik ben een lap-swap (of andere swap) nieuweling, en was benieuwd hoe dat nou precies gaat.
En er is dan maar één manier om er achter te komen: gewoon meedoen!

Ik dook in de stoffenkast op zoek naar stofjes-zonder-doel.
Dat is best moeilijk, aangezien ik vaak stofjes voor het mooi koop, zonder een speciaal doel in het hoofd.
Maar dan is het lastig beslissen van welke afstand te doen. (o.k. ik ben een verzamelaar)
Bovendien heb ik werkelijk geen flauw idee of het neutrale, trendy, retro of andere stofjes zouden moeten zijn.
Uiteindelijk kwam ik uit op deze mix:
Een beetje van alles wat en een aardigheidje voor (de kinderen van) MaMarieke.
De enveloppe ging vandaag op de post, dus nu is het afwachten tot de retourstofjes in mei komen....

Wil je ook meedoen? Neem dan eens een kijkje bij

Wat deed ik nog meer?
Ik maakte voor de eerste keer de bloemenbroche van Mme Zsazsa.
De man des huizes moest wel even een passer voor me regelen - de laatste keer dat ik er één in handen had was op de middelbare school.
Wat mij betreft is het patroontje een blijvertje.


woensdag 3 april 2013

... en het cultuurproject

Het heeft zo zijn nadelen om op school bekend te zijn als de handig-met-stof-moeder én om de hoek te wonen....
Zo moet je niet gek opkijken als je de dag vóór de grootste opening van het cultuurproject een telefoontje krijgt omdat zojuist geconstateerd is dat de koningsmantels niet gehuurd zijn en of je een net gekochte sjerp zou op maat zou kunnen maken voor het hoofd van de school.
Om vervolgens om drie uur 's middags geconfronteerd te worden met a) te kleine polyester sjerpen met opdruk en b) oude gordijnen uit de kelder van school.

Ik keek, ik dacht en maakte:
- een brede zoom in een rafelig gouden gordijn;
- snorde een bordeaurood stuk kant op uit een oude lappen doos en reeg die er door heen;
- maakte een kokarde van de orde van de wilgenboom (het schoollogo);
- maakte voor de administratie-juf nog even een oranje shawl van de resten van de oranje jurkjes;
- plukte nog wat kunsttulpen van de kast en omwikkelde de stelen met oranje velours-de-panne;
en voilà het statieportret.


Niet slecht voor een snelle improvisatie...
En die sjerp? Dat werd het niet - die is weer terug naar de winkel.

Voordelen aan de handige-moeder-zijn zijn er ook: zo heb ik carte blanche om op welk willekeurig moment door de school te struinen (al dan niet voorzien van video / fototoestel) en alle leuke activiteiten mee te maken. En daar zijn er altijd een heleboel van tijdens projectweek.

dinsdag 2 april 2013

... het met oranje

Oranje, oranje, er is geen enkele andere kleur die zo onmiddellijk 'Koninginnedag' roept...
Het is ook een kleur die verder niet in onze garderobe voorkomt, gezegend als wij zijn met een extreem blanke huid.
Maar het blijft trekken..... en zeker nu de dames deze maand ook nog een cultuurproject hebben met als thema "Holland" konden we toch eigenlijk niet zonder oranje.

In de voorjaars vakantie nam ik het trio mee naar de stoffenzaak in Beverwijk om - onder andere - ook wat oranje tricot voor shirtjes te halen.
Ik zocht twee zachte oranjes uit en liet de dames kiezen. Althans, dat was de bedoeling.
Want de dames weten inmiddels óók de weg in de stoffenzaak. En liepen direct naar de meest knaloranje velours-de-panne die ze konden vinden....

"Willen jullie die? Zeker weten?" vroeg ik met een licht afgrijzen in mijn stem.
Drie blijde gezichtjes knikten heftig.
"Dus als ik het goed begrijp, willen jullie drie gelijke shirts van díe stof?"
"Nee mama, geen shirts - JURKJES!!!"
En weer heftig geknik.
"Alsjeblieft????"

Tweeënhalve meter velours-de-panne. Je wilt niet weten hoeveel stuifsel dat oplevert in je werkkamer....

Gelukkig had ik nog wat patriottisch elastisch biasband liggen (hé, als actief-in-school moeder ik wist in september al het thema van de projectweek). Zodat de tweelingjurkjes niet exàct gelijk zijn.

 Ik kon me er toch niet toe zetten om zomen in deze 'verkleedkleding' te leggen, maar gelukkig rafelt het niet.
Hoewel ze serieus kijken, zijn ze wel extreem blij met deze outfits...
Mijn drie sinasappeltjes.....