Echte lapjes uit de voorraad van haar quiltlerares.
Dat is precies koren op de molen van mijn dames. Stofjes = heerlijk.
Zeker als er dan ook nog rekening wordt gehouden met hun lievelingskleur.
Mijn zus vindt het ook heerlijk om stofjes te kunnen delen - haar studerende zonen staan daar toch niet zo 'open' voor als haar kleine nichtjs. gek hè.
Deze week waren de oudste twee het huis uit naar een partijtje.
Een uitgelezen (en zeldzame) gelegenheid voor wat één-op-één tijd met de jongste.
Die zich feilloos wist te herinneren dat ik met haar een tasje zou maken van haar stofjes.
Mevrouw wist het helemaal precies: dàt stofje moest de zak worden, en dàt stofje de handvatten.
En nee, er mocht geen ander stofje aan de binnenkant als voering. Die wilde ze bewaren.
Ik greep de lockmachine er bij voor een nette afwerking en samen gingen we aan de slag.
Niet te lang, want de aandachtsspanne van een 5-jarige is nu ook weer niet super-lang.
Maar ze was helemaal tevreden met het resultaat.
Vooral omdat Prinses Celestia er zo mooi in past....
U begrijpt natuurlijk dat ik geen tijd had om deze tas te strijken - ze greep hem, slingerde hem over de schouder en weg was ze....
