... bestudeert en leert....

Deze week kocht ik een schattig tuniek-jurkje in een maat die mijn kinderen met geen mogelijkheid meer past. Soms is het zó jammer dat ze groot worden!
Ik moet zeggen dat het thuisfront bijkans achteroversloeg toen ik het kwalificeerde als 'schattig'.
"Maar mama, het is roze!' (uitgesproken met en lichte walging in de stem en de nadruk op het woord roze).
Het is namelijk algemeen aanvaard dat ik uitgerekend die kleur de ergste van alle kleuren vind.
Zelfs als kind weigerde ik het al te dragen...

Maar goed, niets is veranderlijker dan de mens, en toen ik in de Hollandse Eenheidsprijzen MAatschappij langs de babykleding liep, was het toch duidelijk: dit was een serieus schattig jurkje.
(Misschien was het het sterrenmotief - de dames hebben het als grijze legging)

Gelukkig bedacht ik het ideale excuus om het te kopen: Er is binnenkort een 1 jarige verjaardag!
En haar moeder vindt het ongetwijfeld ook heel leuk - en kan het in Seattle niet kopen.

Zo doende liet ik het jurkje thuis door mijn handen gaan en merkte dat het eigenlijk slim in elkaar zit.
Dat tule randje er onder bijvoorbeeld:

Dat hebben ze eerst aan de strook voor de tunnel gestikt, en daarna de tunnel aan het jurkje.

(er zit trouwens wel wat elastiek in dat tunneltje, maar het strikje aan de buitenkant is een nepperd!)

En dat poffige mouwtje:

Dat blijkt een (iets korter) binnenmouwtje te hebben...

Heel slim!

En die corsage

is gewoon een stukje tule met een lintje

Het is een leerzaam jurkje - en nu kan het op de post.


Doen jullie dat ook - gekochte kledingstukken analyseren hoe ze eigenlijk gemaakt zijn?