Er zijn van die projecten die niet écht soepel verlopen.Neem nou dit tuniek/shirt dat deze winter op de voorkant van de Knipmode prijkte.
Ik zag een mooie hals lijn en een onderrand die weer eens wat anders was. Natuurlijk scheelde het ook enorm dat het stofje zo prachtig was
Ik tekende en knipte en stikte, keek in de spiegel en dacht: "Nou nee, dit is het niet".
Manlief werd geconsulteerd. Meestal is hij vrij neutraal qua oordeel, maar deze keer kwam er één raak woord uit: rompertje.
Niet omdat het strak zat, maar omdat de punt naar beneden hing als een open romper. Slik.
Hard maar waar.
Ook de mouwen waren niet naar mijn smaak.
Terug naar de naaikamer maar weer.
De punt werd een glooiende onderrand, de zijkanten werden ingenomen (want die stonden vrolijk naar buiten te wijzen) en de mouwen werden ingekort.
Eigenlijk werd alleen de mooie halslijn mét het keurige beleg gehandhaafd.
Rest nog de vraag hoe ik mij zo kon verkijken.
Goedbeschouwd zal dat liggen aan de stof van het Knip-model: de aandacht wordt getrokken naar de hals en de punt valt weg tegen de donkere broek van het model.
En als je lang naar het middel van de foto in het blad kijkt (en 'door' print heen als het ware), zie je dat het inderdaad een nogal zakkerig model shirt is.
