Deze zomer zette ik de kinderen voor een dilemma. In groep 7 hebben de oudsten een agenda nodig om te leren plannen. Gretig stortten zij (en hun kleine zusje in hun kielzog) zich op de stápels kleurige agenda's in de kantoorboekhandel (die sowieso hoog scoort op de lijst van favorite plaatsen).
Ach, dat kan ik me nog zó goed herinneren - de geur van nieuwe schoolspullen. De opwinding, het kiezen....
Maar vanuit het mama-perspectief zat er toch een wat donkerder randje aan.
Hoévéél kost die agenda ??!!!
Ik viel subiet van mijn nieuwe-schoolspullen-wolkje af. En sputterde 13 euro voor de Tina? 14 voor de Duck? En die met de leuke verfijnde plaatjes? 17 ??!!
En dan natuurlijk keer twee.... Dat was niet helemaal wat ik voor ogen had.
Dus kregen de dames de keuze: óf een beperkt budget waarbij ze de rest uit hun zak- en rapportgeld bijlegden óf zelf aan de slag met door mij geleverde artikelen, waarbij enige inspraak mogelijk was.
Na een weekje wikken en wegen kwam het unaniem oordeel..... zelf maken. Dat is leuker.
Dus werd een bezoekje aan de A.ction gebracht, kocht ik wat kleurige inkt op Ali.express, werd mijn crea-kast leeggetrokken en de tafel volgestort met alle opties.
In het begin was het nog even worstelen om een mooie pagina lay-out te krijgen, maar ook dat is een leerproces. En met een paar voor gedane bladzijden gingen ze enthousiast aan de slag.
Het verschil met het project van de zevenjarige was opvallend:
Als laatste moest ook de buitenkant er aan geloven
Missie geslaagd. Ik ben benieuwd wat ze volgend jaar kiezen.
Wat te doen als je kinderen poppen hebben waarvoor er bijna geen kleertjes te koop zijn? Juist, dan ga je ze maken, en het één leidt tot het ander ....
maandag 31 augustus 2015
dinsdag 25 augustus 2015
... met lavendel
Een zelfmakende moeder heeft zo zijn nadelen.
Zo kregen de dochters geen geld om oogkussentjes te kopen.
Kussentjes gevuld met rijst en lavendel om op de ogen te leggen terwijl je een mindfulness oefening doet. Wat is er makkelijker dan dát te maken.
In de kast vond ik een stapeltje zachte flanellen stofstalen en tijdens de vakantie bezochten we de lavendelboerderij "Ruitenborgh", waar gedroogde lavendel werd gekocht. Genoeg voor umpteen kussentjes.
Kom dames, aan de slag!
Aangezien de dames zeer tevreden waren maakte ik voor een af te leggen bezoek nog een 'relax-pakket': een relaxkussentje mét chocolade. Dat moet wel goed zijn.
Stof:
Flanel, stalen uit de serie "ClaireBella" van David Textiles (2011)
Zo kregen de dochters geen geld om oogkussentjes te kopen.
Kussentjes gevuld met rijst en lavendel om op de ogen te leggen terwijl je een mindfulness oefening doet. Wat is er makkelijker dan dát te maken.
In de kast vond ik een stapeltje zachte flanellen stofstalen en tijdens de vakantie bezochten we de lavendelboerderij "Ruitenborgh", waar gedroogde lavendel werd gekocht. Genoeg voor umpteen kussentjes.
Kom dames, aan de slag!
Aangezien de dames zeer tevreden waren maakte ik voor een af te leggen bezoek nog een 'relax-pakket': een relaxkussentje mét chocolade. Dat moet wel goed zijn.
Stof:
Flanel, stalen uit de serie "ClaireBella" van David Textiles (2011)
woensdag 19 augustus 2015
... groen met regenlaarsjes...
Uiteraard vond de jongste dat ook zij een nieuwe etui nodig had voor het nieuwe schooljaar.
In haar favoriete kleur a.u.b. en die ezeltjes waren perfect voor de voering.
En weg was ze. Want haar sterkste punt is toch wel delegeren...
Voor de luxe-en-gecoördineerde look maakte ik een hanger door een restje stof te verstevigen met H640, met een lintje door te stikken en de randen met rafelstop te bewerken.
Stof:
Stalen uit de serie "Jack & Jenny" van Laurie Wisbrun voor Robert Kaufman (2012), kleur 'Grass"
In haar favoriete kleur a.u.b. en die ezeltjes waren perfect voor de voering.
En weg was ze. Want haar sterkste punt is toch wel delegeren...
Voor de luxe-en-gecoördineerde look maakte ik een hanger door een restje stof te verstevigen met H640, met een lintje door te stikken en de randen met rafelstop te bewerken.
Stof:
Stalen uit de serie "Jack & Jenny" van Laurie Wisbrun voor Robert Kaufman (2012), kleur 'Grass"
zondag 16 augustus 2015
... het samen
Na de etui voor de stagaire was het doorgedrongen tot de dochters: etui's zijn niet moeilijk.
(Niet zolang je moeder een oogje in het zeil houdt, ten minste).
En Alexandra had ab-so-luut een nieuwe etui nodig voor het nieuwe schooljaar. Een grote.
Dus dook zij in de kast en na een aanval van acute keuze-stress kwam ze op een interessante combinatie uit.
Cool en werelds aan de buitenkant en warm en koninklijk aan de binnenkant.
Want blijkbaar mogen als je tien bent prinsessen wel weer als ironische voering....
Giebelend kan ze niet wachten om ze op de eerste schooldag aan vriendinnen te laten zien.
Eens kijken of die hetzelfde gevoel voor humor hebben.
(Niet zolang je moeder een oogje in het zeil houdt, ten minste).
En Alexandra had ab-so-luut een nieuwe etui nodig voor het nieuwe schooljaar. Een grote.
Dus dook zij in de kast en na een aanval van acute keuze-stress kwam ze op een interessante combinatie uit.
Cool en werelds aan de buitenkant en warm en koninklijk aan de binnenkant.
Want blijkbaar mogen als je tien bent prinsessen wel weer als ironische voering....
Giebelend kan ze niet wachten om ze op de eerste schooldag aan vriendinnen te laten zien.
Eens kijken of die hetzelfde gevoel voor humor hebben.
maandag 10 augustus 2015
... een tas met verlangens
Mijn moeder zag al menig tas voorbij gaan. Voor juffen, voor vriendinnen, voor mijzelf....
Maar nog nooit voor haar. Tot dat zij te kennen gaf er óók een te willen.
Dus gingen we rond de tafel om tot besluiten te komen.
Niet te groot (de mijne waren allemaal te groot), met een rits, en een ritsvak en plek voor een waterflesje (voor dagjes weg), en de rits graag wat dieper in de tas.
Nee, mijn moeder wist niet precies wát ze wilde, maar wel hóe ze het wilde.
Wat betreft het stofje kreeg ik redelijk de vrije hand. Tenminste, zo leek het, maar het moest wel bij tal van kledingstukken passen. Maar de kleur, nee, daar had ze geen voorkeur voor.
Ik dook dus in de stoffenkast en pakte de stapel 'speciale quiltstofjes'.
Zo'n stapel met superstofjes waar ik ooit voor zwichtte en waar de dochters (nog) absoluut niet aan mogen komen. Maar moeders zijn een wet op zich.
De twee gecoördineerde stofjes die ik daarop vond sloegen in als een bom. He-le-maal goed.
Helaas waren het wel twee halve metertjes, zodat het toch enigszins woekeren werd om daar alle onderdelen uit te krijgen. Gelukkig had ik ook nog wat bruine stippeltjesstof liggen.
Dus verzamelde ik de rest van de benodigdheden:
Verlangen 1: het ritsvak.
Nu had ik wel eens eerder een tas met binnenritsvak gemaakt, maar daarbij had ik flink gesmokkeld.
Voor je moeder kan dat natuurlijk niet, zodat ik de aanwijzingen van Lisa Lams boek maar volgde.
Eén deel van de zakvoering met de goede kant op de goede kant van het voeringpand en de ruimte voor de rits aangeven:
Middenlijn knippen, V-vormige inkepingen naar de hoeken toe
Draaien
Strijken (en doorstikken, wat niet strikt noodzakelijk is)
Rits er achter stikken
Achterkant van de zak aan de voorkant van de zak stikken.
2. Zijvakken aan de andere kant van de voering.
Mijn moeder wordt al wat ouder en met een donkere voering leken me de zakken zo 'weg te vallen'.
Ik bedacht er een goudkleurige paspel voor.
'Tuurlijk, nog nooit een paspel genaaid, maar meteen een kunstlederen nemen. Briljant idee!
Zucht. Ik hou blijkbaar van een steile leercurve.
Het was even aftasten, maar uiteindelijk lukte het toch
De stipjes zijn de voering van de voering-zak.
3. De verzonken rits.
Gelukkig had ik dat al eens gemaakt. In de groene tas frutste ik een rits tussen het boven- en het onderste deel van de voering. Dat kon ik dus herhalen, maar dan op een zelf bedachte plek in de voering.
Eerst prepareer je de rits
Aan de rits maak je twee onderdelen vast:
- het opstaande deel (een strook). Let op een eventueel doorlopende print!;
- het onderste deel van de voering.
Eigenlijk leek dit qua uitvoering erg op het maken van een gevoerde etui.
Dus op de foto: strook (opstaand gestreken in dit geval), de geprepareerde rits en daar onder het voeringdeel.
Dit herhaal je aan de andere kant van de rits, zodat je zoiets krijgt: de bovenkant van de tas met de beide voeringdelen nog niet aan elkaar.
Aan de binnenzijde van de tas is een donkerbruin-met-witte-stipjes stuk stof te zien.
Dit is de koker waarin een drinkflesje gezet kan worden. Ook die werd aan de zijkant meegestikt.
Waarmee ook het laatste verlangen werd ingewilligd.
Daarna was het slechts nog het stikken van de voering, de buitenkant van de tas en de verstelbare schouderband én het assembleren van de tas.
Ik was blij met de twee regenachtige vakantiedagen: dan kom je nog eens ergens toe!
Gebruikt:
Vlieseline H640, ritsen, paspelband en schuif - Fournituren(.)nl
Stipjesstof (voering van de zakken) - De Stoffenkraam
Stoffen uit de serie Birds and Blossoms, door Hoffman Fabrics i.s.w. met Punch Studios (2012)
Maar nog nooit voor haar. Tot dat zij te kennen gaf er óók een te willen.
Dus gingen we rond de tafel om tot besluiten te komen.
Niet te groot (de mijne waren allemaal te groot), met een rits, en een ritsvak en plek voor een waterflesje (voor dagjes weg), en de rits graag wat dieper in de tas.
Nee, mijn moeder wist niet precies wát ze wilde, maar wel hóe ze het wilde.
Wat betreft het stofje kreeg ik redelijk de vrije hand. Tenminste, zo leek het, maar het moest wel bij tal van kledingstukken passen. Maar de kleur, nee, daar had ze geen voorkeur voor.
Ik dook dus in de stoffenkast en pakte de stapel 'speciale quiltstofjes'.
Zo'n stapel met superstofjes waar ik ooit voor zwichtte en waar de dochters (nog) absoluut niet aan mogen komen. Maar moeders zijn een wet op zich.
De twee gecoördineerde stofjes die ik daarop vond sloegen in als een bom. He-le-maal goed.
Helaas waren het wel twee halve metertjes, zodat het toch enigszins woekeren werd om daar alle onderdelen uit te krijgen. Gelukkig had ik ook nog wat bruine stippeltjesstof liggen.
Dus verzamelde ik de rest van de benodigdheden:
Het donkerbruine band werd uiteindelijk niet gebruikt |
Verlangen 1: het ritsvak.
Nu had ik wel eens eerder een tas met binnenritsvak gemaakt, maar daarbij had ik flink gesmokkeld.
Voor je moeder kan dat natuurlijk niet, zodat ik de aanwijzingen van Lisa Lams boek maar volgde.
Eén deel van de zakvoering met de goede kant op de goede kant van het voeringpand en de ruimte voor de rits aangeven:
Middenlijn knippen, V-vormige inkepingen naar de hoeken toe
Draaien
Strijken (en doorstikken, wat niet strikt noodzakelijk is)
Rits er achter stikken
Achterkant van de zak aan de voorkant van de zak stikken.
2. Zijvakken aan de andere kant van de voering.
Mijn moeder wordt al wat ouder en met een donkere voering leken me de zakken zo 'weg te vallen'.
Ik bedacht er een goudkleurige paspel voor.
'Tuurlijk, nog nooit een paspel genaaid, maar meteen een kunstlederen nemen. Briljant idee!
Zucht. Ik hou blijkbaar van een steile leercurve.
Het was even aftasten, maar uiteindelijk lukte het toch
De stipjes zijn de voering van de voering-zak.
Deze kant van de voering: met doorgestikte zak-met-paspel |
Gelukkig had ik dat al eens gemaakt. In de groene tas frutste ik een rits tussen het boven- en het onderste deel van de voering. Dat kon ik dus herhalen, maar dan op een zelf bedachte plek in de voering.
Eerst prepareer je de rits
Bovenzijde |
Voeringzijde |
- het opstaande deel (een strook). Let op een eventueel doorlopende print!;
- het onderste deel van de voering.
Eigenlijk leek dit qua uitvoering erg op het maken van een gevoerde etui.
Dus op de foto: strook (opstaand gestreken in dit geval), de geprepareerde rits en daar onder het voeringdeel.
Dit herhaal je aan de andere kant van de rits, zodat je zoiets krijgt: de bovenkant van de tas met de beide voeringdelen nog niet aan elkaar.
Dit is de koker waarin een drinkflesje gezet kan worden. Ook die werd aan de zijkant meegestikt.
Waarmee ook het laatste verlangen werd ingewilligd.
Daarna was het slechts nog het stikken van de voering, de buitenkant van de tas en de verstelbare schouderband én het assembleren van de tas.
Ik was blij met de twee regenachtige vakantiedagen: dan kom je nog eens ergens toe!
Gebruikt:
Vlieseline H640, ritsen, paspelband en schuif - Fournituren(.)nl
Stipjesstof (voering van de zakken) - De Stoffenkraam
Stoffen uit de serie Birds and Blossoms, door Hoffman Fabrics i.s.w. met Punch Studios (2012)
woensdag 5 augustus 2015
... een beetje school in de vakantie
Het mag dan wel vakantie zijn, de natuur heeft géén vakantie.
En als je in het jaar zit, dat schooltuinen heeft, mag je daar tijdens de vakantie gewoon naar toe.
(of dat fijn is laten we dan maar in het midden)
Elke woensdag van 10 tot 12 is het schooltuinencomplex open om orde op zaken te stellen.
En als je twee weken niet geweest bent, staat het onkruid behoorlijk hoog! Vruchtbare grond, zullen we maar zeggen.
Maar als je dat getemd hebt, kun je 'gewoon' onderhoud plegen...
Een stukje onderhoud (ruim je materiaal schoon op) hoort er ook bij.
En voor mams zijn er mee te nemen courgettes, wat zeg ik? Reuze-courgettes. Mega-courgettes!
En als je in het jaar zit, dat schooltuinen heeft, mag je daar tijdens de vakantie gewoon naar toe.
(of dat fijn is laten we dan maar in het midden)
Elke woensdag van 10 tot 12 is het schooltuinencomplex open om orde op zaken te stellen.
En als je twee weken niet geweest bent, staat het onkruid behoorlijk hoog! Vruchtbare grond, zullen we maar zeggen.
Maar als je dat getemd hebt, kun je 'gewoon' onderhoud plegen...
Sommige tuintjes zijn netjes, andere behoren toe aan lang-op-vakantie-gaanders. |
En voor mams zijn er mee te nemen courgettes, wat zeg ik? Reuze-courgettes. Mega-courgettes!
Abonneren op:
Posts (Atom)