... een Mona

Deze augustus werden de moeders van tienermeisjes blijgemaakt met een nieuw patroon van Griet, moeder van Emma en Mona en creatieve geest achter het blog "Emma en Mona" .
Na het heerlijke zwierrokje Lotta en het doe-er-nog-maar-een-paar-extra short Pippa werd er een nieuw gratis patroontje toegevoegd: de Mona. Een heerlijk sportief rokje dat hier ook al een hit belooft te worden.
Op vakantie zag ik het patroon voorbij komen en zette het meteen op mijn to-sew-lijst voor na de vakantie. Dat werd íets later dan gedacht (mede omdat mijn biaisbandvoet niet op de nieuwe Pfaff bleek te passen), maar toen ik eenmaal stof, band én voetje had, zat het rokje in een mum van tijd in elkaar.

Voor mijn 12 jarige dochter van 162 cm lang maakte ik op advies van Griet maat 14 jaar, wat voor haar precies goed was.

Haar even oude maar net iets langere en rondere zus paste het ook en verlangde het iets langer (en ik iets wijder). Op naar een maatje groter!

Jongste magere spriet van nog net geen tien jaar (lengte 150,5 cm maar qua breedte passend in 134-140) paste het uiteraard ook en vond het prima. Waar ik het toch echt niet mee eens ben.

Tot besluit nog één dingetje: Mona heeft nu haar eigen rokje. Maar wat gaat Emma krijgen??


Stof: Playing in the snow van Poppy Europe , Irene's Stoffen
Biaisband:  Irene's Stoffen

... sleuteletui tutorial

Ideaal voor tieners, zo dacht ik. Niet én een sleutelbos én een portemonnee meenemen maar het gewoon combineren. Eerlijk is eerlijk, in mijn middelbare schooltijd liep ik ook met zo'n etui in mijn spijkerbroek rond. Zolang je nog bankpasloos rond loopt, zijn ze ideaal.
Maar hoe maak je zo iets eigenlijk? Ik kon er geen tuto of handleiding van vinden maar met enige etui-ervaring is het eigenlijk niet zo moeilijk.  

Men neme voor een etui met de eindmaten circa 11 bij 8 cm:
- twee stukken kunstleer / kurkleer / canvas / stevige stof voor de buitenkant van ongeveer 12 x 8 cm;
- een stuk stevige stof voor een voering in het midden van ca 12 cm bij  9 cm. Ik gebruikte hier een stuk denim voor.
Waarom is dit stuk groter? Omdat bij de buitenkant nog een rits tussen de delen gezet wordt, zodat het totaal ongeveer 1 cm groter wordt;
- twee ritsen;
- een reepje kunstleer of stof en een sleutelring.

1. Markeer op de achterkant van de twee stukken buitenstof twee knip-lijnen.
Op het ene deel komt deze in het midden, op het andere deel komt deze op ongeveer 1/3e.
Of te wel: verdeel één deel in twee stukken van 12x4 cm, en verdeel het andere in een stuk van 12x5,5 cm en een stuk van 12x2,5 cm. Een verdeling van 3 om 5 kan trouwens ook.

2. Knip het stuk op de kniplijn doormidden en stik tussen ieder van de geknipte delen de rits vast.
Je hebt nu één deel met de rits in het midden en één deel met de rits op 1/3e van de stof.
Als het goed is zijn beide delen nog steeds even groot, alleen breder omdat de rits er tussen is gezet.

3. Neem een reepje kunstleer/stof, sla dit dubbel en bevestig het aan de verkeerde kant van de stof, aan de gesloten kant van de rits die in het midden van de stof zit.

4. Rits van de beide stofdelen de rits half tot drie kwart open en leg de beide stofdelen met de goede kanten op elkaar. Zorg er voor, dat de beide gesloten einden van de ritsen in tegenovergestelde richting van elkaar liggen.
Zet de delen vast met behulp van knijpers of spelden.

 5. Pak nu het stofdeel voor de binnenkant. Controleer of dit de maat heeft van de stofdelen-met-rits. Zo niet, pas het aan.
Leg het binnen-stofdeel op de verkeerde kant van het stofdeel met 1/3e rits verdeling en pin vast.

6. Stik het etui rondom vast.
Voor maximale controle stikte ik eerst de beide lange zijden en daarna de beide korte zijden. Knip de hoekjes af.

7. Keer het etui door de rits in het midden volledig te openen en om het overige deel van het etui te vouwen.

 

 

8. Haal de sleutelring door het bevestigde reepje stof, en klaar.

Al met al viel het me mee. Voornamelijk veel denk werk en minder stikwerk.

... de zomer van het kurkleer

Dit voorjaar (ja, ik loop zóó ver achter met bloggen) zwichtte ik eindelijk en schafte kurkleer aan. Na alle creaties op het web jeukten mijn handen.
De bedoeling was dus een tas voor mij zelf te maken, maar toen was het - opeens - tijd voor de juffencadeautjes. Natuurlijk weet iedere moeder dat die tijd komt, maar met alle verwikkelingen in groep 8 én een cultuurproject op het einde van het jaar waren de cadeautjes op de 'te doen lijst' terecht gekomen.
Vandaar dat ik naar het snelste materiaal greep dat er voor handen was.

De beide juffen van groep 6 ontvingen een supersimpele grote etui.
Zelfs ongevoerd, zodat dit in een vloek en een zucht gefabriekt was. De goudopdruk in combinatie met een bijzondere rits voor een wauw factor.

De juf van groep 8, die twéé dochters onder haar hoede had (en de klas zonder collega draaide) had recht op een groter project. Aangezien zij bekend staat om haar uitstapjes in de natuur en haar voorliefde voor vossen besloot ik een waterfleshouder te maken.

Met een beetje bling...

Vervolgens werd het tijd om de oudsten te voorzien van de broodnodige zaken voor hun eerste jaar op het middelbaar. Cool, understated en toch een beetje bling. Jawel, na de juffencadeaus waren de dames helemaal vóór kurkleer. Vooral als ze zelf de kleur van de rits mochten uitzoeken. Zodat tijdens de vakantie onder de naaimachine rolden:
- twee etuis;
- één potloden etui;
- twee sleuteletuis;
- twee hoesjes voor de oortelefoontjes.

 
Natuurlijk werd niet alles in één keer gemaakt.
Ik begon met de drie etuis. Twee in verschillend formaat met mintkleurige ritsen.

 En één met een jeansblauwe rits voor het kind dat stoerder wil dan haar zus.

Twee weken later leek me een sleuteletui-annex-portemonnee toch ook wel erg handig.

Dat is dus een etui met twee ritsen en een scheiding tussen de twee buitenkanten. Eén rits geeft toegang tot de sleutelbos, de ander tot een portemonnee. Ideaal - maar één ding om mee te nemen. De dames waren verrukt en dan zullen we maar niet al te lang uitweiden over het verlies van één van beiden na anderhalve week gebruik, potjandorie! Sloddervossen zijn die pubers.

Toen ik tóch bezig was maakte ik nog een ruimte besparend envelopje voor de oortjes.
Bij het inrichten van de tassen kwam ik er achter dat er in beide rugtassen (Eastpack en The Pack Society) geen enkele mogelijkheid was om iets mee te bevestigen. Werkelijk, wat onpraktisch!!! Gezien de prijs van de tassen zou zoiets toch mogelijk moeten zijn.
Gelukkig was een musketonhaakje zó aangebracht in de naadtoeslag van het voorvak. Ik had per slot van rekening niet voor niets een D-ring aan het envelopje bevestigd.

Klaar voor het nieuwe jaar - waarvan de eerste lesdag bij ons op 6 september viel, dus nog niet zo gek lang geleden.

Alexandra bemerkte overigens wel in haar eerste week meteen wat het risico van een naaiende moeder is. Tijdens haar eerste les Textiele Werkvormen (mam, wat een leuk vak!!! Maar we mogen volgend jaar pas op de naaimachine. Jammer hè) merkte haar lerares meteen op wat een ontzettend mooie etui ze had. ;-) Jammer kind, de docente weet nu dat je naai-genen hebt. Dat wekt verwachtingen!!

Kurkleer: K-Bas en MBCork
(Garen bij kurkleer: Gutermann  nr 139)
Ritsen: Irene's Stoffen
D-ring: Fournituren . nl

... Rood!

Kijk! Er wordt hier wel weer genaaid, alleen het bloggen wil nog niet zo lukken....

Het meenemen van de jongste dochter naar een stoffenzaak begint een heikele affaire te worden: ze heeft visies! Zo moest en zou zij persé een leder staal in rood hebben.
Om te vormen tot een tasje. En uit de ritsen opruiming werd er ook een exemplaar gevist met een mooie greep.
De technische uitvoering - daar heb je je moeder voor.

Een mooi vakantieproject mét leercurve aangezien dit de eerst keer was dat ik mij aan leer waagde. (Gelukkig had ik nét stofklemmetjes aangeschaft)

En weg was ze weer, om de tas met allerlei onmisbare spulletjes te vullen, zoals lipgloss....



Leer staal & rits: Irene's Stoffen
Tassenband: Fournituen . nl
Tassenklemmen: K-bas . be
 

Raglan vs Raglan (een patroon vergelijking)

Kijk er de winkels maar op na: het raglanshirt is here to stay. Heel de puber-mode lijkt in de ban van het shirt met de schuine mouwinzet en afwijkende mouw-kleur. Dat is al een tijdje zo, maar ook de komende zomer kun je eigenlijk niet zonder.
Ook de dochters hier zijn er fan van. Eerder maakte ik al een sushishirt en een matroesjka-trui, maar na grote groeispurten zijn de garderobes toe aan uitbreiding. Ten minste, die van de oudsten, want de jongste loopt te showen met het (voor haar zus verlengde) sushishirt.

Gelukkig viel vlák voor mijn verjaardag in 2015 mijn oog op het boek van By Eva Maria. Op haar blog had ik al vele tiener-creaties langs zien komen, die mij goed aanspraken. Maar ik hád nog geen tieners! Ach ja, dat is slechts een kwestie van tijd....
Even goed kreeg ik manlief zo ver om contact op te nemen met Eva, zodat ik (verrassing!) op mijn verjaardag een gepersonaliseerd en gesigneerd exemplaar mocht ontvangen.
Urban Style bevat twaalf patronen voor meisjes én jongens in de maten 146 tot M, waarbij maat 176 gelijk is aan maat XS. Een echt doorgroei boek dus!
Alle patronen zijn genoemd naar favoriete steden van Eva en dragen namen als Bangkok Basic, Capetown Cool en Lazy London. Het raglanshirt is genaamd "Awesome Oslo" (a.k.a. A.O.) en trok meteen onze aandacht.

Omdat we dus twee verschillende raglanshirts in de garderobes hebben, is het interessant om ze te vergelijken.

Knippie

Awesome Oslo

- De halsopening: Het Knippatroon voorziet in een behoorlijk wijde hals.
In de matroesjka versie was deze erg wijd omdat ik er elastisch biasband op zette in plaats van een randje, maar ook in andere versies sluit de hals niet mooi aan. In de A.O. is dat anders.

- De rug: Het rugpand van de A.O. is aan de bovenkant smal en hoog. Heerlijk aansluitend in de nek, wat hier hoog gewaardeerd wordt.
Sowieso is het patroon wat smaller dan het wijde Knippiepatroon.
- De maatvoering. Het Knippatroon is behoorlijk oversized qua wijdte. Bijna hobbezakkerig. Lang dacht ik dat het aan de slankheid van de dochters lag, maar me pasvorm van de A.O. is gewoon beter. Daarmee hangt ook samen:
- De mouwen. De mouw inzet van de A.O. is wat stijler dan de wijdlopige Knippie én voorzien van manchetten. Dat maakt de mouw van een goede lengte voor lange, slungelige tiener armen, terwijl bij de Knippie de mouwen óf verlengd óf tot over-de-elleboog ingekort moesten worden, maar nooit goed waren.

- De tailleband. Tja, de A.O. heeft er wel één en de Knippie niet.
Het geliefde Sushishirt had daardoor altijd een beetje een A-lijn look, wat ik er ook aan deed.

De conclusie moge duidelijk zijn: Awesome Oslo is in ons huishouden een overduidelijke winnaar.
Qua patroon gemak mag ik nog vermelden dat de patronen uit Urban Style ook nog eens een stuk makkelijker over te trekken zijn dat de krioelende lijnen van de Knippie.
Het enige min-puntje is dat de benodigde stoflengte niet vermeld is bij de patronen in Urban Style. Dat is een bewuste keuze van Eva, omdat dat toch goed zelf te bepalen valt. Dat is waar, maar ik had het tóch wel fijn gevonden. Ach, een boek kan toch niet geheel perfect zijn.

Patronen:
- Lange sweater, patroon nummer 31 Knippie 6/2014
- Awesome Oslo, "Urban Style -  zelfmaakmode voor tieners" van Eva Goris / By Eva Maria, 
ISBN 978905856531, uitgave d.d. oktober 2015

... een Oslose sprinkhaan

Februari kunnen we officieel uitroepen tot maand van de pyjama. Want langste kind had natuurlijk nóg een pyjama nodig......
Dit keer testte ik een nieuw patroon voor de bovenkant uit: de Oslo uit het boek 'Urban Style' van Eva van By Eva Maria.
Gecombineerd met een aangepaste Grasshopper uit de Ottobre in een rest groene nicky velours. Als deze combinatie geen lente zegt, weet ik het niet meer!

 

... groen en goud

Voorjaarsvakantie! Tijd voor een supersnelle versier knutsel!
Uit de ontzettende stapel haaraccessoires (je weet wel, drie dochters met lange haren) dook een haarband op. Mooi groen met een gouden accentje, maar helaas wel gesneuveld.

Ik overtuigde de eigenaresse dat de haarband écht weg moest, maar dat we er natuurlijk ook nog wel wat mee konden doen. Een paar knipjes, wat druppels lijm en een broch-speldje verder, was Madeleine het daar helemaal mee eens...