... maakte stempels

Lang, lang, lang geleden, toen ik nog een tiener was (ja, u bent nu verzeilt in een aflevering van 'oma vertelt') had ik een stempelmanie. Eigenlijk begon het met een stempeltje dat ik van de goede sint kreeg toen ik een jaar of 9 was. (die goede sint was één van mijn grote zussen die in Amsterdam studeerde en Posthumus in de Sint Luciënsteeg had ontdekt...).
Tijdens mijn middelbare schooljaren werden heel wat gummen met behulp van een afbreekmesje tot stempel omgevormd.

En wat kwam ik tegen bij het opruimen van de spullen die in de bermudadriehoek stonden?
Juist, de doos met oude stempels. In verrassend goede staat nog.
Aangezien ze me op het moment in blogland om de oren vliegen, laat ik ze hier ook even zien.

Volgens mij weet ik wel wie bij mij in huis de ballerina stempel wil gaan gebruiken!

... Hollandse cadeautjes

Ook hier nadert het laatste verjaarspartijtje van het schooljaar.
Eén met een dubbele lading, want niet alleen is één van de fijnste meisjes in de klas jarig, ook vertrekt haar familie voor drie jaar naar het buitenland.
Als alles volgens plan gaat, zien we haar in groep 8 weer terug.
Maar in de tussentijd zal ze danig gemist worden.

Voor het verjaars- en afscheidspartijtje werd dan ook de héle klas uitgenodigd.
Mijn mede-klassenmoeder en ik verzamelden bij alle ouders een favoriete Hollands etenswaar. Een (rood-wit-blauwe tulpen)tas vol hagelslag, dropjes, vlokken, rookworst en dergelijk gaat mee naar het buitenland.
Voor die tas maakte ik het eerste cadeautje: een dubbelzijdig schortje.
Haar moeder bakt graag, dus dat zal ongetwijfeld goed van pas komen.

Voor de cadeautjes van de dames greep ik naar dezelfde stofjes:

Ik maakte een Buttercup Bag met de Delftse tegeltjes aan de buitenkant en de wiebertjes aan de binnenkant en spelde er een rode Mme ZsaZsa broche op. 

Een dummy op A5 formaat bekleedde ik met dezelfde stof en maakte het tot een teken-en schrijfboek,

en voegde nog een fijn leesboek en een doos aquarelpotloden toe.

Zou het over drie jaar vol staan met spannende verhalen?

... Nederlandse stof in de USA

Ik weet nog hoe ik zo'n tien, twaalf jaar geleden in Amerika was en mij verbaasde over de Marjolein Bastin merchandise die daar te koop was.
Ik kende haar alleen van de pagina's in de Libelle (of Margriet, daar wil ik vanaf zijn) en wat kaarten, maar wat ik daar zag waren beeldjes, vogelhuisjes en allerlei andere hebbedingetjes van haar ontwerp-hand.
Zo in het buitenland vind ik het altijd grappig te zien dat een Nederlandse ontwerper ter plaatse blijkbaar heel populair is.

Bij het (web)snuffelen tussen de nieuwe quiltstofjes in een Amerikaanse webwinkel kwam ik opeens bekende naam tegen - jawel - Marjolein Bastin.
Het merk FreeSpirit  heeft de lijn 'Nature's Palette' in productie genomen.
Met daarin natuurlijk ook haar bekende vogeltjes en bloemen .....


   

Maar mijn favoriet uit de serie is denk ik deze, die me doet denken aan a-symmetrische sterrenprintjes, die ik vorig jaar veel zag op het web.....

Leuk om een keertje te zien! Waar zouden de Amerikaanse quilters voor zwichten?

... restylt een verkleedkostuum

Het eindproject op de basisschool wordt dit jaar besloten met een groot optreden.
Alle klassen voeren een act op en zo mochten wij als ouders de kledinginstructie ontvangen.
Deze luidde:

" Oosterse prinsen en prinsessen.
Je kunt ter inspiratie denken aan:
-Indiase stijl
-‘haremdames’ (geen blote buiken)
-wijde broeken
-pofbroeken
-gekleurd shirt
-t shirt met palletjes, glitters
-kleurige rok of jurk
-zachte stoffen omgeknoopt
-singletje (jasje zonder mouwen) voor jongens,
-kleurige sjaal om de middel
-belletjessjaals
-doorzichtige sjaals

Wat altijd goed is:
Gekleurd t shirt, katoenen (wijde) broek, een of meerdere sjaals om/aan de middel geknoopt.

Belangrijk: dat de kleding het kind niet afleidt van de actie, zoals sjaals die afvallen, e.d…. "

Tjonge, zo uitgebreid krijgen we zelden instructies.

Meteen gingen mijn gedachten naar de harembroeken die ik bij Tante Bet en Emma en Mona zag.

Maar toen bedacht ik me, dat het veel eenvoudiger was...... en viste uit de verkleedkist twee Jasmine-broekpakkostuums.

Één in fuchsia satijn met veel goud en bling-bling, en één in lila met kunst'smaragden'.

Natuurlijk moet één en ander wel 'cool' zijn, nu ze in groep vier (bijna groep 5...) zitten en eigenlijk 'kunnen' prinsessen niet meer. (Wel voor thuis, maar op school gelden andere regels)

Dus dit was wel een beetje een probleem:

Ik googlede eens op de Stilton Sisters en ondekte dat zij ook naar India geweest zijn.

Downloadde een gepast plaatje van het web en greep naar het transferpapier.

Het uitgeknipte transferplaatje streek ik op witte katoen die met dubbelzijdige vlieseline was voorbewerkt.

Welk geheel ik vervolgens uitknipte en op een paars vilten medallion streek en stikte.

Voegde nog wat Tulip Glitter toe (gebruikt voor dit versierproject)

En liet het geheel twee dagen liggen om te drogen zodat de witte lijm goudkleurig werd.
Naaide met de hand de hele patch over Jasmine heen, en voilà, een oosterse prinses met Stilton smaak...

(Van een spelend klasgenootje die het klaar zag hangen hoorde ik al dat het ontzettend 'vet' was)

... 250!!! - Tijd voor een give-away

Bijna twee jaar bloggen = 250 blogberichten - meer dan 25.000 (!) pageviews - 33 volgers.
Wauw! Wie had dat gedacht...

Vorige week passeerde deze teller-stand

Hoog tijd voor een give-away zou ik denken.  Wat valt er te winnen?

- een rol 'happy birthday' washi tape, omdat we allemaal wel eens jarig zijn (of iemand kennen die jarig is)
- 30 lange en dikke spelden met een blaadje als knop
- 2 sets naaibare magneetsluitingen
- 12 bloemige houten knopen
En..... een meter van dit feestelijke stofje:

Veranda van Ro Gregg voor Northcott Fabrics (soepele quiltstof dus 1,10 breed)

Spelregels:

1/ laat hieronder een berichtje achter

2/ volger zijn van mijn blog telt voor een extra stem - meld dat dan in je reactie

(volger zijn is dus niet verplicht, zeg ik als verstokt 'lurker')

3/ voel je vrij om de give away op jouw blog te linken.....

 Maandag 1 juli  
trek ik een winnaar en stuur ik een berichtje via de volgersknop 
(let dus op of er een emailadres aan je profiel gelinkt is....

... kort een broek in

Als je 1.75 m lang bent, is de lengte van broeken meesta prima.
Behalve als je 'valt' voor een bloemenbroek van de 'lang'-afdeling, dan moet je inkorten.

In blogland kwam ik eens een supersimpele inkort-actie tegen.
Eén waarbij je de onderzoom intact laat, maar een stuk van de pijp er tussen uit haalt.
Natuurlijk ben ik de vindplaats weer eens kwijt, maar gelukkig had ik de plaatjes nog in mijn hoofd.

1. Je begint met het afspelden van de broek, waarbij je niet vergeet dat de zoom er nog onder bij komt.
(in dit geval vouwde ik de stof 6,5 cm dubbel - een inkorting van ongeveer 10 cm)

2. Stik aan de verkeerde kant van de stof zo dicht mogelijk langs de bestande zoom.
3. Knip daarna het overtollige deel stof weg (op bovenstaande dus het witte deel).
Ik knipte niet, maar lockte voor een mooie afwerking aan de binnenkant

4. Vouw de zoom naar beneden en strijk de pijp glad.
5. Stik de pijp door zodat het (in mijn geval) gelockte gedeelte naar boven vastgestikt is.

 6. Herhaal bij de andere pijp

7. En klaar!

... nog een plooitas (maar niet van mij)

Een andere moeder zag de groene geplooide tas en vroeg naar het patroon.
Zij koos voor een canvas-achtig stofje met grasprint en een oude spijkerbroek en maakte er deze tas van

Ook leuk!

Het voornemen is er nog wat gehaakte bloemetjes op te maken....

Overigens is zij net zo kritisch op haar eigen maaksels als ik ben.
Zo mocht ik uit haar mond optekenen dat het stofje eigenlijk te dik was zodat de plooien niet goed stikten, dat ze vergeten was de bovenrand te verstevigen én ze dat de bovenrand wel erg rimpelt aan de zijkant.
(Dat ligt vast aan het patroon - de mijne heeft daar ook last van)
Daartegenover staat dat ze er wel een rits in gemaakt had én een groot binnenvak dat met klittenband sluit.
Kijk - aan klittenband had ik nou weer niet gedacht....

... Buttercup & Birds

Voor mezelf maakte ik geen outfit voor de bruiloft maar shopte er snel één bij elkaar.
Eén die toevallig in blauw uitkwam. Wél maakte ik nog een bruiloftstasje voor mezelf.
Ten eerste om het patroon uit te testen, ten tweede omdat ik eindelijk had bedacht wat ik met dat stofje zou gaan doen en ten derde omdat ik in een tassen-stemming ben.

Hmm - de tas staat er recht op, maar de pilaar niet...)

Ik greep van de FQ stapel een Aziatisch aandoend stofje in blauw en goud tinten.
Zeer feestelijk. Ik was er in de quilt winkel voor gezwicht zonder bepaald doel.
U weet wel zo'n lapje van 4 euro nog wat. (ik praat dat goed door te redeneren dat ik nooit tijdschriften koop....)

Is het geen schatje?
Hoe langer je kijkt, hoe meer details je ziet. Zoals een klein vogeltje dat er in schaduw op staat (zie volgende foto links boven)

Bij één van de deelneemsters van MaMarieke's Lapswap zag ik de Buttercup Bag voorbij komen.
En daar heb je (zonder de voering dan) maar één FQ voor nodig. Eureka!

Ik paste en meette zo, dat op een kant een grote vogel centraal zit.
Smokkelde vervolgens met de plooien, want een middenplooi over die vogel, dat zou zonde zijn.

En het patroon op de bovenrand en tas loopt ook nog bijna helemaal door.

Gebruikte een ontvangen lapje van de LapSwap voor de voering (dank je, Daisy! Het past er perfect bij)

Met een klein zilverdraadje, dus glimt de tas subtiel buiten én binnen

En hielp de tas bijna om zeep door niet goed te lezen.
Aangezien ik net een plooitas gemaakt had, nam ik aan dat de halfronde bovenranden voor zowel de binnen- als de buitenkant geknipt moesten worden.... Terwijl de voering aan één stuk is. dus.
Gevolg: heel veel overtollige stof in de tas. Gelukkig kon het betrekkelijk eenvoudig hersteld worden.

'voorkant'

'achterkant'

Aan de binnenkant naaide ik een magnetische sluiting.

Het oordeel?
Ik ben dol op het stofje, het tasje is te schattig om waar te zijn, MAAR: het is zo klein! En de band zo kort.
Blijkbaar ben ik echt een grote-tassen-over-de-schouder-persoon.
Voor het bruiloft-dagprogramma was de tas volstrekt niet toereikend, maar voor het avondprogramma (zonder toetenpoetsers, portemonnee, fototoestel en kleurpotloden....) was het precies goed.


Verbeterpuntje: ik verstevigde de buitenstof niet. Maar het kreukt wel behoorlijk. Volgende keer toch maar weer wel doen.


Patroon: Buttercup Bag van Made By Rae
Stof: Birds and Blossoms van Punch Studio voor Hoffman Fabrics (2012) in de blauwe variant (gekocht bij De Sampler)

... kreeg de zorg voor een taart....

Wat deden we nog meer op de -inmiddels hier zeer bekende - bruidsdag?
Ik assembleerde de secundaire bruidstaart.
De vader van de bruid is gluten-intolerant. Maar geen banketbakker kon garanderen dat zij 100% glutenvrij konden leveren (nogal wiedes met alle meel in de bakkerij).
Dus maakte zijn echtgenote de beginselen van een favoriete hazelnoot-aardbeientaart.

Naar dit recept:

Dat het een beproefd en populair recept is, blijkt wel uit het kookboek

Er was alleen een klein probleempje: enige uren voor consumptie dient de vulling te worden toegevoegd.
En als moeder van de bruid heb je tijdens de ochtend wel wat anders te doen.

Zo kwam het dat er in mijn keuken twee meringue bodems, een zak hazelnoten, twee bekers ongeklopte slagroom en een doos aardbeien werden afgeleverd.
En ik de dag begon met het assembleren van de secundaire bruidstaart.
Ach - zo ben je nog eens nuttig bezig...

De taart was overigens geslaagd. Na de receptie nam ik de rest mee naar mijn koelkast, aangezien de koelkast in het ouderlijk huis van de bruid uitpuilde.
Maar de volgende ochtend werd het restant door een opgewekte vader van de bruid opgehaald: de taart was er toch nog wel, want hij was uitermate geslaagd....
Wellicht smaakte de taart de volgende dag stress-vrij nog wel beter.

Tijdens de bruiloft gedroegen de dames zich keurig. Zó keurig dat ik tijdens het avondprogramma meermalen geïndentificeerd werd als de moeder van die énige meisjes. (pluim op mijn hoed)


Maar hoe hield ik ze rustig tijdens de ceremonie?
Eigenlijk was dat een eitje: voor Madeleine nam ik haar bed-knuffel mee. Dan valt ze meteen in ontspan-modus en is stil. Voor de oudsten werkt dat niet, maar daar had ik een klein fototoestel voor mee.
We zaten op de tweede rij en de mini-paperazzi hadden een prima zicht.

Ze hebben betere foto's gemaakt, maar uit privacy overwegingen voor het paar lijkt deze me het beste om hier te laten zien....

... zonder woorden