... de smaak van de herfst II

Appeltjes zijn hier altijd favoriet, en jaloers wordt gekeken naar de klasgenoot die ('echt heel vaak, mama') een zakje zonnatura gedroogde appeltjes in zijn lunchbox heeft. Dat die in een zakje met Kikker opdruk komen, kan ze niet deren - de inhoud is zeer gewild.
Helaas voor de dames ben ik niet van plan om per kind een mini-zakje gedroogd fruit aan te schaffen.
Maar als pluspunt wil ik wel voor ze experimenteren met het drogen van appeltjes in de oven.

De groentela kuchte twee vergeten Pink Ladies op, die ik met de mandoline in super dunne plakjes sneed. Om wille van het experiment belandde de eerste lading via een kaneelsuiker-badje op een met bakpapier bekleedde bakplaat, en de tweede lading zonder een dergelijk badje maar werd de rest van de kaneelsuiker daar overheen verdeeld.

Ik deed wat research naar droogtijden en oventemperaturen maar kon niets eenduidigs vinden.
Mijn keuze van 100 graden met de oven op hete-luchtstand, zonder open deur.
Na een anderhalf uur verwijderde ik ze voornamelijk omdat het tijd was om het avond eten in de oven te schuiven. Na het avondeten gingen ze in de afkoelende oven nog even mee-afkoelen.

Tot mijn verbazing was er verschil tussen de beide besuiker methoden.
De aan één kant 'gedipte' exemplaren bevatten blijkbaar meer suiker, want zijn glanzender én bleven platter.

 De willekeurig bestrooide (en gemiste) exemplaren krulden veel meer op en werden bruiner.

Links suikergedipt, rechts 'naturel'

Het testpanel, bestaande uit drie kritische consumenten onder de 10 jaar van het vrouwelijk geslacht, proefde beide soorten blind en waren unaniem in hun oordeel: appelschijfje A was het lekkerste.
Tot hun stomme verbazing was dat .... het niet 'gedipte' schijfje.
Degene met de minste suiker dus. Maar (volgens het panel) wel met de meeste echte appelsmaak.

Het was een echte eye-opener voor ze: méér suiker ís niet altijd lekkerder!