... en de kick van het repareren

Ach ja, groep 4.... is een nogal uitbundige groep met woeste spelletjes.
En zo kan het komen dat de jongste dochter, die erg verknocht is aan dit jasje:

hiermee thuis kwam:

Niet iets waar mijn hart harder van gaat kloppen (tenzij irritatie meetelt?)
Een scheur van 6 centimeter in de buitenstof.

Wat te doen? Allereerst haalde ik de knoop aan de buitenzijde, en de knoop die er binnen in zat, vanaf.
Toen fatsoeneerde ik de randen en plakte vlieseline achter de scheur.
Dat zag er al beter uit.

Voor de stevigte naaide ik her niet met de hand, maar koos de tweede stap van het knoopsgatenprogramma: het trensje.

Niet onzichtbaar, maar wel stevig.

Uitermate tevreden overhandigde ik de jas aan dochter-lief, die erg opgelucht was.
En ik bedacht me dat ik eigenlijk wel een kick van een dergelijke reparatie krijg.
Natuurlijk is het makkelijker om de jas weg te gooien of in een hoek te laten belanden, maar dan moet ik op zoek naar een andere jas, krijg te maken met een bedroefd kind en doe aan kapitaal verspilling. Terwijl het per saldo maar een kwartiertje werk was.
Repareren is zo gek nog niet. Wat nou ook weer niet wil zeggen dat ze elke week met een dergelijke scheur aan moeten komen....