... meten is weten....

De oudste dochters zijn genetisch gezien behept met het figuur van mijn schoonfamilie.
Ze zijn lang, recht en ontzettend mager. Niet graatmager, maar er zit weinig vlees op hun botten.
De jongste daarintegen is gewichtiger. Hoewel ze echt even weinig snoept als de oudsten zijn haar ledematen rond en lijken ze mollig. Het kind heeft - in tegenstelling tot de oudsten - dijbenen. Zoals de vrouwen aan mijn kant van de familie. De C/A-palominobroeken pasten mij in de jaren '70 ook nooit goed.
Ze past wel in een skinny spijkerbroek, maar hij zit (na de wasmachine en de droger) strak om haar kuiten. schoenmaat 30 helpt daar ook niet bij

Dat zet mij af en toe op het verkeerde been.
Zo tekende ik voor haar het patroon voor een broek.
En omdat het mijn mollige (uhum) meisje is, koos ik patroon Onni uit de Ottobre.
Voor wat "stevigere kinderen" stond er bij.
Ik tekende het patroon in maat 122 zonder te meten.
Reeg het proefmodel in elkaar, liet het aantrekken en.... viel steil achterover.
Het was een clownsbroek!!!
Iedere patroondeel kon met zo'n 4 (!) centimeter worden ingenomen!!!!
En dan nog kon ze de broek zonder openen naar beneden trekken....

Mijn moeder kwam langs en schudde meewarig het hoofd.
"Je moet ook altijd meten - Ze is heeft een groeispurt en raakt haar kleuterfiguur gewoon kwijt".
Oh.

Dus met de centimeter in de hand, noteerde ik de volgende maten voor mijn (ongeveer) 122 cm lang zijnde kleuter:
Bovenwijdte 58
Taille 57
Heupen 61
Rug 30
Arm 42
Zijlengte been 70
Schouder 9

Met het Ottobre tabelletje in de hand correspondeert dat met maat:
104  -  116  -  98/104  -  122/128  -  122  -  116  -  116.
Knippie tabel: 104/110  -  128  -  104/110  -  122/128
Wat een ratjetoe!!!

Goed onthouden voor de volgende keer: Madeleine is rond, maar NIET dik!!!