Nee, niet omdat er wat spelers in oranje kledij een balletje trappen, maar omdat de jongste haar A diploma haalde. En iedere ouder met zwemmende kinderen weet wat dat betekent: nog een half tot driekwart jaartje voor B en C en je hoeft niet meer wekelijks in het zwembad te zitten!!!
Jeuj!!!
Het jaarlijkse zomerfestival in het park verderop was er ook nog...
En wat deden we nog meer de afgelopen weken?
De laatste tekenles, afsluitende blokfluit-presentatie, de afsluiting van wat musical lessen,
en de jaarlijkse balletuitvoering
Nu nog een weekje 'gewoon' naar school.
Nou ja, gewoon. Als ik kijk wat er op het schoolrooster staat :
- maandag kijken naar de musical uitvoering van groep 8
- dinsdag doorschuifmiddag
- woensdag theaterochtend
- donderdag juffendag/middag (voor de bovenbouw)
- vrijdag.... laatste schooldag (en nog even gymnastiekles voor groep 5) en rapporten.
Klinkt toch meer als een feestweek dan een schoolweek.
Wat te doen als je kinderen poppen hebben waarvoor er bijna geen kleertjes te koop zijn? Juist, dan ga je ze maken, en het één leidt tot het ander ....
zondag 29 juni 2014
vrijdag 27 juni 2014
vrijdag 20 juni 2014
... met Tink naar ballet!
Dit berichtje had ik nog klaar staan. Dus toch nog een naaibericht, terwijl mijn Janome al drie weken bij de reparateur op een onderdeel wacht (ik begin 'm danig te missen!)
In het verleden maakte ik voor twee kinderen al eens een ballettas (zie hier en hier).
Maar ach, die arme Caroline deed nog steeds met de tas die ze kreeg toen ze als vijfjarige naar ballet ging. Met Hello Kitty. Nu vraag ik u - negen jaar en een een HK tas! Dat kon echt niet meer vond ze.
Met mijn permissie dook ze in mijn stoffenkast en zocht stofjes uit voor een nieuwe tas.
Niet helemaal de combinatie die ik gemaakt zou hebben (wil je echt dat groene ruitje niet voor de binnenkant - kijk, het past precies bij het groen van het hart), maar allà.
Ook het model werd anders dan de andere ballettassen.
Ze liet namelijk haar begerig oog vallen op mijn nieuwe rode tas... Die ik vervolgens als 'te groot' beoordeelde.
Gelukkig voorziet het patroon van 'Zo geknipt' ook nog in een iets kleiner formaat, waar ik vervolgens nog een rits in prutste.
En aangezien het een katoentje betreft (en ik mijn dochter langer dan vandaag ken) werd de onderkant van canvas gemaakt.
De binnenkant werd een matroesjka stofje, met twee vakken voor de balletschoentjes.
Oorspronkelijk was het plan aan weerszijden van de rits hengels aan te brengen. Bij nader inzien was dat zonde van Tinkerbel, zodat er geopteerd werd voor een (niet verstelbare) schouderband.
Die ik dan wel weer netjes afwerkte met een keperbandje.
Een knoop bij de rits zo dat de deelbare rits niet 'deelt'.
Ik zeg u - deze tas heeft genoeg attitude om een paar pre-tienerjaren mee te gaan:
In het verleden maakte ik voor twee kinderen al eens een ballettas (zie hier en hier).
Maar ach, die arme Caroline deed nog steeds met de tas die ze kreeg toen ze als vijfjarige naar ballet ging. Met Hello Kitty. Nu vraag ik u - negen jaar en een een HK tas! Dat kon echt niet meer vond ze.
Met mijn permissie dook ze in mijn stoffenkast en zocht stofjes uit voor een nieuwe tas.
Niet helemaal de combinatie die ik gemaakt zou hebben (wil je echt dat groene ruitje niet voor de binnenkant - kijk, het past precies bij het groen van het hart), maar allà.
Ook het model werd anders dan de andere ballettassen.
Ze liet namelijk haar begerig oog vallen op mijn nieuwe rode tas... Die ik vervolgens als 'te groot' beoordeelde.
Gelukkig voorziet het patroon van 'Zo geknipt' ook nog in een iets kleiner formaat, waar ik vervolgens nog een rits in prutste.
En aangezien het een katoentje betreft (en ik mijn dochter langer dan vandaag ken) werd de onderkant van canvas gemaakt.
De binnenkant werd een matroesjka stofje, met twee vakken voor de balletschoentjes.
Oorspronkelijk was het plan aan weerszijden van de rits hengels aan te brengen. Bij nader inzien was dat zonde van Tinkerbel, zodat er geopteerd werd voor een (niet verstelbare) schouderband.
Die ik dan wel weer netjes afwerkte met een keperbandje.
Een knoop bij de rits zo dat de deelbare rits niet 'deelt'.
Het kind was er erg blij mee.... |
maandag 16 juni 2014
woensdag 11 juni 2014
... ik loom, zij loomt, wij loomen....
Loomen - volgens mij weet elke moeder van een basisschoolkind in Nederland (en waarschijnlijk ook in Vlaanderen) wat daar mee bedoeld wordt.
In januari kreeg ik een berichtje vanuit Seattle dat het helemaal hot was en of wij het kenden.
Nou nee - hier was het toen nog niet te krijgen.
Hoe dat in een een paar maanden kan veranderen!
Anyway, volgens mij vinden alle crea-moeders het helemaal geweldig, wat wel voor deel de enorme vlucht kan verklaren. Bovendien is het tamelijk geluidsloos, gaan er geen batterijen in én kan het voor sociale uitwisselingen (hé hoe maak je die?) zorgen.
Als ze nu alleen de elastiekjes wilden hergebruiken.....
Want met drie loomende kinderen zijn we hier grootgebruikers.
Vooral nu ze de triple-fishtail ontdekt hebben, die (rekenmomentje!) op volwassenenmaat 4 (elastiekjes op een rij) x 52 (aantal rijen) = 208 elastiekjes opslokt. Maar wel mooi is.
Gelukkig kost een kindervariant 'maar' 164 elastiekjes.
Hoewel ik toegeef dat het ook mijn eigen schuld is. Ik koop er teveel (op Ebay), zodat we royaal voorzien zijn van tweekleurig, jelly, glitter en glow-in-the-dark.
De kraaltjes uit de doos met het rode deksel komen gewoon uit hun kralenvoorraad. Dat dan weer wel. (en die doos bevatte eerst ministeckonderdeeltjes).
Nadat ik deze schatjes had gekocht
Bedacht ik me dat ik eens in mijn eigen speciale knopen voorraad moest kijken, omdat de vorm me wel erg bekend voorkwam.....
Favoriete 'kleur' is metallic goud, waar ze zuinig mee moeten doen.
Als goede tweede zijn ze helemaal in de ban van de UV bandjes, waar we meteen een natuurkundelesje 'licht' aan vast knoopten. (proefje: doen ze het ook onder lamplicht? Nee, hoe kan dat ?)
Bijkomend voordeel is ook dat Alexandra volledig van het roze afstapt en nu turquoise tot favoriete kleur heeft uitgeroepen.
En wat maken de dames? Dat varieert van eenvoudig tot gecompliceerd....
In januari kreeg ik een berichtje vanuit Seattle dat het helemaal hot was en of wij het kenden.
Nou nee - hier was het toen nog niet te krijgen.
Hoe dat in een een paar maanden kan veranderen!
Anyway, volgens mij vinden alle crea-moeders het helemaal geweldig, wat wel voor deel de enorme vlucht kan verklaren. Bovendien is het tamelijk geluidsloos, gaan er geen batterijen in én kan het voor sociale uitwisselingen (hé hoe maak je die?) zorgen.
Als ze nu alleen de elastiekjes wilden hergebruiken.....
Want met drie loomende kinderen zijn we hier grootgebruikers.
Vooral nu ze de triple-fishtail ontdekt hebben, die (rekenmomentje!) op volwassenenmaat 4 (elastiekjes op een rij) x 52 (aantal rijen) = 208 elastiekjes opslokt. Maar wel mooi is.
Gelukkig kost een kindervariant 'maar' 164 elastiekjes.
Driedubbele vissenstaart - Triple Fishtail |
Hoewel ik toegeef dat het ook mijn eigen schuld is. Ik koop er teveel (op Ebay), zodat we royaal voorzien zijn van tweekleurig, jelly, glitter en glow-in-the-dark.
De kraaltjes uit de doos met het rode deksel komen gewoon uit hun kralenvoorraad. Dat dan weer wel. (en die doos bevatte eerst ministeckonderdeeltjes).
Nadat ik deze schatjes had gekocht
Bedacht ik me dat ik eens in mijn eigen speciale knopen voorraad moest kijken, omdat de vorm me wel erg bekend voorkwam.....
Favoriete 'kleur' is metallic goud, waar ze zuinig mee moeten doen.
Als goede tweede zijn ze helemaal in de ban van de UV bandjes, waar we meteen een natuurkundelesje 'licht' aan vast knoopten. (proefje: doen ze het ook onder lamplicht? Nee, hoe kan dat ?)
En wat maken de dames? Dat varieert van eenvoudig tot gecompliceerd....
Eenvoudig in neon |
Wauw! Goud en glitterijsjes = favoriet! |
Eenvoudig met kraaltjes |
Zwart-wit eenvoudig en zwart/wit dualtone in vissenstaart |
Vissenstaart in UV zonder zonlicht |
Vissenstaart - Fishtail |
Hexafish in regenboog (= punniken met elastiekjes) |
Ritsarmband zonder achterkant |
Ritsarmbanden |
Sterarmband |
Regenboogsterarmband (uit het boek) 2x aan elkaar vastgeklipt |
Driedubbele vissenstaart - Triple Fishtail |
Driedubbele vissenstaart - Triple Fishtail |
Driedubbele vissenstaart - Triple Fishtail |
zondag 8 juni 2014
... een moestuin
Nu de naaimachine bij de reparateur staat schiet het met naaiprojecten niet echt op.
Hoewel ik natuurlijk best al een en ander zou kunnen knippen, maar ook daar lijk ik maar niet aan toe te kunnen komen. Wat wel lukte was een project dat buiten mijn comfort-zone ligt: een groentetuintje.
Anders dan mijn moeder ben ik niet gezegend met groene vingers.
Planten moeten bij mij zorgvuldige verwaarlozing - gecombineerd met perioden van overvloed - zien te overleven. Een leefklimaat voor die-hards, zeg maar. Het record staat dusverre op naam van een Dracaena Marginata die op mijn tienerkamer begon en nu boven mij uitsteekt. Maar dan heb je het ook over een survivor.
Het idee om een groentetuintje te beginnen is dan ook gewaagd.
Het ìs dat er (wegens omstandigheden buiten mij om) ruimte in de zonnige voortuin was omdat de heg aan zijn einde was gekomen (kale stukken, bruin blad - gevalletje terminaal).
En de supermarkt een spaaractie met zaadjes, kweekkasjes en tuinzakken had.
Onder toeziend oog van de dochters werd één en ander op de vensterbank opgekweekt, om vervolgens de grond in te gaan. Ook zaaiden we nog wat in de koude grond en kregen we een pompoenplantje van een buurman-met-groene-vingers-en-te-veel-stekken.
Overgeorganiseerd maakte ik meteen een tekeningetje van wat waar stond.
En nu maar wachten en bewateren.....
En die 'lege' zak daar op het rijtje? Daar zaaiden we basilicum en kropsla in....
Hoewel ik natuurlijk best al een en ander zou kunnen knippen, maar ook daar lijk ik maar niet aan toe te kunnen komen. Wat wel lukte was een project dat buiten mijn comfort-zone ligt: een groentetuintje.
Anders dan mijn moeder ben ik niet gezegend met groene vingers.
Planten moeten bij mij zorgvuldige verwaarlozing - gecombineerd met perioden van overvloed - zien te overleven. Een leefklimaat voor die-hards, zeg maar. Het record staat dusverre op naam van een Dracaena Marginata die op mijn tienerkamer begon en nu boven mij uitsteekt. Maar dan heb je het ook over een survivor.
Het idee om een groentetuintje te beginnen is dan ook gewaagd.
Het ìs dat er (wegens omstandigheden buiten mij om) ruimte in de zonnige voortuin was omdat de heg aan zijn einde was gekomen (kale stukken, bruin blad - gevalletje terminaal).
En de supermarkt een spaaractie met zaadjes, kweekkasjes en tuinzakken had.
Onder toeziend oog van de dochters werd één en ander op de vensterbank opgekweekt, om vervolgens de grond in te gaan. Ook zaaiden we nog wat in de koude grond en kregen we een pompoenplantje van een buurman-met-groene-vingers-en-te-veel-stekken.
Overgeorganiseerd maakte ik meteen een tekeningetje van wat waar stond.
En nu maar wachten en bewateren.....
Bosuitjes, boontjes, pruimtomaten en kerstomaten |
Courgette en pompoen |
Lathyrus, lupines, zinnia's en zonnebloemen |
Abonneren op:
Posts (Atom)