Jaren geleden nam haar - inmiddels overleden - vader een sierpop voor haar mee, die sindsdien in haar huiskamer stond. Alleen was de stof van de rok aan het vergaan. Of ik een oplossing wist?
Daar moest toch wel een mouw aan te passen zijn, dacht ik zo. En zo kwam het dat er een Oosterse danseres in mijn werkkamer stond.
Maar wat was nu het grootste probleem?
Het vinden van het goede stofje natuurlijk. Want dat had wat meer voeten in aarde dan ik oorspronkelijk gedacht had.
Als eerste dook ik in de stoffenkast en haalde zilver en goud lame te voorschijn.
Net als ecru zijde en champagnekleurige voeringstof - het was het allemaal niet.
En zo bleef ze staan en staan, tot ik over een markt liep en in een flits in een ooghoek iets zag.
Creme met een gouden streepje.... dat kon het wel eens zijn!
 | |
| Het stofje rechtsonder werd het dus. |
Ook de eigenaresse vond het een prima combinatie.
Héél voorzichtig demonteerde ik de rok.
Bij de oude rok zat de naad aan de voorkant, onder de plooien. Maar dat ging met deze dikkere stof niet lukken. Gelukkig staat ze met haar rug naar de muur.
Juf is helemaal blij - er kan weer verder gedanst worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten