... nog wat hangers

Tja, ik mijn vorige bericht merkte ik al op dat zo'n hanger natuurlijk afgunst en hebberigheid opwekt.
Ik vroeg de dames dan ook naar hun keuze voor een hanger en liet ze zoeken op het web.

Omdat ze niet allemaal gelijk konden kiezen, kwamen er niet één maar vier plaatjes uit de printer, die allemaal verwerkt moesten worden.

Toen was het wachten op bijpassende kettingen, maar de dames zijn er zeer content op.

Gebruikt:

... Let it go hanger

De sint verblijdde mij met deze tas:

Waarom ik 'm kreeg? Enerzijds om dat er anders drie tassen aangeschaft moesten worden, met de bijbehorende verwarring. Anderzijds omdat ik  hoe zal ik het zeggen  enige neiging tot overorganisatie en controle heb. Geen slecht motto voor mij dus.

Ik greep in de creakast en vond daar lege medallions en een flesje diamond glaze.
De diamond glaze gebruikte ik al een hele tijd geleden, maar het flesje was nog goed.

Na wat computer manipulatie kon er geprint worden.
In deze handleiding las ik dat je een print eerst moet sealen zodat hij niet gaat uitlopen.
Bij gebrek aan beter smeerde ik het in met blanke nagellak. Wat prima bleek te werken.

De print, een sjabloon en het medallion

 Na het printje op maat te hebben geknipt en in het medallion geplakt, was het tijd om te vullen met Diamond Glaze.

Dat in eerste instantie melkachtig wit is, maar bij het opdrogen verandert in helder en  doorzichtig.

Toen bedacht ik dat ik wel wat avontuurlijker kon zijn.
Zoals glitter toevoegen (ook uit de creakast). Dat was een uitdaging: een glitterrandje in een natte lijmplas aan brengen.  En toen het er in zat, bedacht ik me dat de glitter misschien nog wel kon afgeven.

Ik had geluk: de glitter gaf niet af, maar het resultaat kan iets netter.
(Misschien moet ik de volgende keer zo'n randje op de opgedroogde versie met glitternagellak maken?)

Bij het opdrogen klinkt de Diamond Glaze altijd wat in, zodat ik het bassin nog een keer opvulde.
De glitter zit dus niet óp maar ín het medallion.

En voilà, instant hebberigheid bij drie dochters:

De hanger is (exclusief oogje) 4 cm hoog en 3 cm breed.

... bedelarmbanden

Bij hun volgende verjaardag worden de oudste dames 10 jaar.
Nog even en we belanden in de fase dat prinsessen definitief niet meer kunnen (tot ze de puberteit uit zijn schat ik in).

In mijn te goed voorziene creakast vond ik de materialen voor een ooit bedacht, maar niet uitgevoerd project: bedelarmanden! En niet zomaar, maar met een prinsessenthema - Disney zonder officiele Disneygoederen zullen we maar zeggen.

De dames zijn nu groot genoeg om een beetje grotere en zwaardere armband te kunnen dragen.
Voor ieder ging ik aan de slag met hun favoriete kleur en rangschikte de bedeltjes zo dat hun favoriet in het midden hangt

Roodtinten voor de oudste met een zeeschelp (Ariel) in het midden.

 Paarstinten voor de tweede met een spinnenwiel (Aurora) in het midden.

Groentinten voor je jongste met een roos (Belle) in het midden

Ik gebruikte de volgende bedeltjes:

Sneeuwwitje - handspiegel

Assepoester -pompoenkoets

Aurora - spinnewiel
Ariel - zeeschelp
Belle - roos
Jasmine - lamp
Tiana - kikkerprins
Rapunzel - schilderpalet
En een kroon - die zou van Elsa kunnen zijn, hoewel ik de armband misschien nog wel uitbreid met een sneeuwkristal als ik daar tegenaan loop.

Voor Pocahontas zou er nog een veertje aan kunnen. Alleen bij Mulan weet ik het niet zo goed. Een pruimebloesem wellicht?

... en Elsa

Natuurlijk gaat de Frozengekte deze deur niet voorbij - na een Belle jurk was een Frozen jurk de liefste wens van de jongste dochter. Elsa is namelijk zowel cool als hot.
Ik ging niet op stoffenjacht maar nam deze keer de luie-mama aanpak: het internet.
Ik kocht in het verre oosten de grootste maat Elsa jurk voor mijn lange kleintje.
Met haar net 7 jaar is ze 135 cm lang. Maat 140 zou toch moeten passen.....








Met haar lange magere zussen als proefpasmodel kwam ik er achter dat dat dus niet het geval was.
De lengte was prima, maar ter hoogte van de armsgaten was de omvang krap.
Dat vereiste dus enig puzzel werk. Waarbij de cape een hindernis, maar ook een prachtige camouflage was.

Satijn geeft niet mee en is lastig bij verkleedkleding!

In één zijkant zat een rits. Dat was op zich prima, maar eigenlijk liep hij niet ver genoeg door.
Toch zag ik het niet zitten om een rits uit glibberige satijn met voering te prutsen.
De andere kant werd het slachtoffer.

 

Gelukkig had ik redelijk goed bijpassend velours in de lappenmand.

Dit is dus de zijnaad met de in het armsgat vastzittende cape naar boven geslagen.

 

De binnenkant: de blauwe buitenstof en de lichtere voering.
Ik tornde in beiden stoffen het bovenste stuk van de zijnaad en een klein stukje van de onderkant van het armsgat open.

 

En frutste er een stukje rekbaar velours tussen

Arm naar beneden, cape naar beneden - niemand die het ziet, maar de jurk glijdt stukken makkelijker aan.
Uiteindelijk (na het peinzen) was het een kwartiertje werk. Nog steeds minder dan stoffenjacht + naaien. Weer een tevreden kind!