... een hoes voor de nieuwe aanwinst

Nee, niet voor de naaimachine, die heeft al een (hard plastic) hoes.
Maar de prijs van de kinderen had dringende een hoesje nodig.
Een waarschijnlijk tijdelijke totdat de Frozen hoes over een week of drie, vier arriveert.
Je moet per slot van rekening je plaats weten als moeder.

De jongste stelde maar één eis: het moest groen zijn. (nee, echt?? Volkomen voorspelbaar, dat kind!)
Helaas voor haar had ik een ander plan: er lag nog een rest goud/bronskleurig kunstleer op de onderste plank. En dan zullen we het maar niet hebben over stoffenkasten waar er überhaupt stukken kunstleer voorradig zijn, hè?

Dus plukte ik één en ander uit de kast.

Waarbij het groengeruite stofje sneuvelde

Kijk, dat matcht toch prima.

Ik keek losjes naar mijn tutorial over fotohoesjes maar maakte geen gat in de voering.
In plaats daarvan naaide ik de voering met de hand aan de binnenkant van de flap vast, zodat er geen doorstiknaadje op de flap kwam.
Verder voegde ik nog twee keer 52 cm elastisch biasband toe waarvan ik ook te veel kleuren heb liggen...
En was tevreden met het resultaat.

Of te wel, zoals een niet-naaiende vriendin whats-appte: 'handmade unique iPad cover!'


Technische opmerkingen:
- Er is in zowel het kunstleer als de voering maar één zijnaad, aangezien ik beiden dubbelvouwde. Die zijnaden zijn wel zodanig verdeeld dat er aan iedere kant een verdikking zit. Dus niet de naad van de voering tegen de naad van het kunstleer aan.
- De voering is verstevigd met H640 vlieseline, zodat het geheel zacht en redelijk dik is.
- De elastieken hadden iets strakker gekund en zijn nu zo gemaakt dat de matte kant te zien is.
Dat is een ontwerpfoutje. Ik had ze met de glanzende kant op elkaar moeten vastnaaien, zodat bij het dichtdoen de glanzende kant naar buiten kwam.

En het prijswinnende kind was hier tevreden mee. Hij was mooier dan ze gedacht had. En er zat groen in. Waarvan akte.