... een tas met verlangens

Mijn moeder zag al menig tas voorbij gaan. Voor juffen, voor vriendinnen, voor mijzelf....
Maar nog nooit voor haar. Tot dat zij te kennen gaf er óók een te willen.
Dus gingen we rond de tafel om tot besluiten te komen.
Niet te groot (de mijne waren allemaal te groot), met een rits, en een ritsvak en plek voor een waterflesje (voor dagjes weg), en de rits graag wat dieper in de tas.
Nee, mijn moeder wist niet precies wát ze wilde, maar wel hóe ze het wilde.
Wat betreft het stofje kreeg ik redelijk de vrije hand. Tenminste, zo leek het, maar het moest wel bij tal van kledingstukken passen. Maar de kleur, nee, daar had ze geen voorkeur voor.

Ik dook dus in de stoffenkast en pakte de stapel 'speciale quiltstofjes'.
Zo'n stapel met superstofjes waar ik ooit voor zwichtte en waar de dochters (nog) absoluut niet aan mogen komen. Maar moeders zijn een wet op zich.
De twee gecoördineerde stofjes die ik daarop vond sloegen in als een bom. He-le-maal goed.
Helaas waren het wel twee halve metertjes, zodat het toch enigszins woekeren werd om daar alle onderdelen uit te krijgen. Gelukkig had ik ook nog wat bruine stippeltjesstof liggen.
Dus verzamelde ik de rest van de benodigdheden:

Het donkerbruine band werd uiteindelijk niet gebruikt

Verlangen 1: het ritsvak.
Nu had ik wel eens eerder een tas met binnenritsvak gemaakt, maar daarbij had ik flink gesmokkeld.
Voor je moeder kan dat natuurlijk niet, zodat ik de aanwijzingen van Lisa Lams boek maar volgde.

Eén deel van de zakvoering met de goede kant op de goede kant van het voeringpand en de ruimte voor de rits aangeven:

 Middenlijn knippen, V-vormige inkepingen naar de hoeken toe

 Draaien

 Strijken (en doorstikken, wat niet strikt noodzakelijk is)

 Rits er achter stikken

 Achterkant van de zak aan de voorkant van de zak stikken.

2. Zijvakken aan de andere kant van de voering.
Mijn moeder wordt al wat ouder en met een donkere voering leken me de zakken zo 'weg te vallen'.
Ik bedacht er een goudkleurige paspel voor.
'Tuurlijk, nog nooit een paspel genaaid, maar meteen een kunstlederen nemen. Briljant idee!
Zucht. Ik hou blijkbaar van een steile leercurve.
Het was even aftasten, maar uiteindelijk lukte het toch

 De stipjes zijn de voering van de voering-zak.

Deze kant van de voering: met doorgestikte zak-met-paspel

3. De verzonken rits.
Gelukkig had ik dat al eens gemaakt. In de groene tas frutste ik een rits tussen het boven- en het onderste deel van de voering. Dat kon ik dus herhalen, maar dan op een zelf bedachte plek in de voering.

Eerst prepareer je de rits

Bovenzijde

Voeringzijde

Aan de rits maak je twee onderdelen vast:
- het opstaande deel (een strook). Let op een eventueel doorlopende print!;
- het onderste deel van de voering.
Eigenlijk leek dit qua uitvoering erg op het maken van een gevoerde etui.

Dus op de foto: strook (opstaand gestreken in dit geval), de geprepareerde rits en daar onder het voeringdeel.
Dit herhaal je aan de andere kant van de rits, zodat je zoiets krijgt: de bovenkant van de tas met de beide voeringdelen nog niet aan elkaar.

 

Aan de binnenzijde van de tas is een donkerbruin-met-witte-stipjes stuk stof te zien.
Dit is de koker waarin een drinkflesje gezet kan worden. Ook die werd aan de zijkant meegestikt.
Waarmee ook het laatste verlangen werd ingewilligd.

Daarna was het slechts nog het stikken van de voering, de buitenkant van de tas en de verstelbare schouderband én het assembleren van de tas.

Ik was blij met de twee regenachtige vakantiedagen: dan kom je nog eens ergens toe!


Gebruikt:
Vlieseline H640, ritsen, paspelband en schuif - Fournituren(.)nl
Stipjesstof (voering van de zakken) - De Stoffenkraam
Stoffen uit de serie Birds and Blossoms, door Hoffman Fabrics i.s.w. met Punch Studios (2012)