Donker qua kleur, donker qua weer (regen, regen en nog meer regen) en donker qua humeur.
Bah.
Eindeloze lusteloze dagen vol frustratie omdat er niets uit handen kwam, en tegelijkertijd geen fut om iets te doen. Uiteindelijk is de zon dan toch doorgebroken en deed een antibiotica kuurtje tegen een fnuikende ontsteking ook het werk.
Gebeurde er nog iets op creatief vlak de afgelopen weken?
Om eerlijk te zijn - nee. Eindeloos plande ik creaties in het hoofd, plukte her en der nog een mooi stofje weg, maar iets echt doen? Nee.
Om eerlijk te zijn - nee. Eindeloos plande ik creaties in het hoofd, plukte her en der nog een mooi stofje weg, maar iets echt doen? Nee.
Zo had ik schaatsbroeken voor de dames in het hoofd en voelde zelfs staaltjes super waterafstotende stof, maar liet uiteindelijk het plan schieten voor een paar gebruikte die op mijn pad kwamen.
Musea dan ? Njjj, een herhalingsbezoekje aan het kinderboekenmuseum in Den Haag met de jongste.
Ook niet echt interessant.
Ook niet echt interessant.
Het project dat de meeste energie vrat was het tweevoudige project 'spreekbeurt in groep 7'.
Na de slag om de werkstukken die dit najaar gevoerd werd, hadden de oudsten de ondoordachte planning gemaakt om in de kerstvakantie hun spreekbeurten (inclusief powerpoint presentatie) in elkaar te zetten. De eerste was direct de dinsdag na de vakantie aan de beurt!
Het probleem met tienjarigen is dat zij in het bezit zijn van een (jaloers- én gekmakend) rekkelijk tijdsbesef. Zodat het voorbereiden van de spreekbeurt voornamelijk neerkomt op omtrekkende manoevres en strategische terugtrekkingen zonder een beslissende slag toe te brengen.
Een strategie die deze moeder in de loopgraven doet kruipen om op gezette tijden de aanval te openen. Ik zou het echt moeten loslaten - ik weet het. Als het van nature vlotte sprekers waren, dan zou dat ook lukken, maar helaas zijn de oudsten niet in het bezit van 'the gift of the gab' - de jongste daarintegen....
Was er dan he-le-maal niets creatiefs? Een beetje.
Ik kookte samen met mijn zus een heerlijk kerstdiner met een mega pavlova.
En liet de kinderen de menukaarten maken. Menukaarten met een engel er op die ik zelf in een grijs verleden ook kleurde. Gevonden in de la van mijn moeders servieskast (bewaren zit in de genen) en vervolgens ingescand. Echt retro dus.
Ik kookte samen met mijn zus een heerlijk kerstdiner met een mega pavlova.
En liet de kinderen de menukaarten maken. Menukaarten met een engel er op die ik zelf in een grijs verleden ook kleurde. Gevonden in de la van mijn moeders servieskast (bewaren zit in de genen) en vervolgens ingescand. Echt retro dus.
 |
| Kerstengelen anno 1974 |
 |
| Kerstengelen anno 2015 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten