... op naar 2013

Iedereen heel veel geluk, gezondheid en creativiteit gewenst in het nieuwe jaar!!

... kerstnostalgie 3

Nostalgie en traditie zijn wat je er zelf van maakt.
Waar ik qua stal overloop van de nostalgie, volg ik wat betreft de kerstboom absoluut de familietraditie niet.
In mijn jeugd hadden we jaarlijks een echte boom die telkens in zilver werd opgetuigd.
Zilveren ballen, zilveren klokjes, zilveren slingers.
Dàt is bij mij nu wel anders.

Om te beginnen is het een kunstboom (geen dennengeur maar oh zo gemakkelijk).
Ten tweede hangt er geen enkele bal in. En zeker geen zilveren.
Ook modieuze kleurthema bomen kunnen mij niet bekoren.
Nee, bij ons is het een allegaartje. Wij hebben namelijk een herinneringen boom.

Het begon met een doos kleine huisjes die ik tijdens mijn studietijd kocht.

Door de jaren heen haalden we een geblazen glazen pinguin uit Washington D.C. (in een plunjezak op kampeertocht meegenomen), een hele reeks Hallmark ornamenten uit de V.S., rode schoentjes uit de 4e (!) Hallmark zaak die we in New York afliepen, een zilveren bruidstaart met inscriptie, een dolfijntje uit Hawaii (huwelijksreis),  Baby's first Christmas (3x), dennenappels uit Kopenhagen, goudkleurige ornamenten uit Denemarken, mini boompjes uit Engeland, engeltjes uit Londen, en strijkkralenwerkjes uit eigen huis...
Iedere versiering heeft een eigen verhaal en de meisjes vinden het prachtig.

 

 

Ik ben alleen benieuwd - nemen zij als ze groot zijn dan weer een boom in één kleur?

... kerstnostalgie 2

Aan onze kerststal hangen drie engeltjes.
Volgens mij stammen ze uit de jaren dertig. Ze hebben een koorknaapjes uitstraling, met hun lange nachtgewaden.

De vleugels zijn een zwak puntje. Ik mijn tienerjaren maakte ik al eens twee vleugeltjes bij van goudkleurig karton.
Dit jaar bleek bij het uitpakken dat er weer een restauratie nodig was:

Gelukkig zaten de vleugels er nog bij, zodat het een kwestie van zorgvuldig lijmen was.

 

Met een kartonnen vleugeltje ben je zo ...











weer in evenwicht...

... kerstnostalgie

Tot vorig jaar stond bij ons onder de kerstboom de kerststal van Nijntje.
Leuk, en belangrijker, volledig kind-bestendig. Dat was wel nodig met onze drie doerakken.

Twee jaar geleden erfde mijn moeder van haar zuster de kerststal van hún moeder en was daar zeer content mee. Maar wat te doen met de kerststal die uit míjn jeugd stamde?
Dat was snel opgelost - ik had nog geen 'echte' kerststal.
Het voordeel van het nakomertje zijn.

Dit jaar kan ik dus thuis genieten van onze 'eigen' kerststal.
Ik heb er altijd een zwak voor gehad - de stal is een echte stal, met palmbomen op de achtergrond.
Hij is ook behoorlijk oud. Hoe oud, dat weet niemand.
Dat zit zo: Toen mijn ouders in 1956 trouwden, vertrokken zij in overheidsdienst naar de Nederlandse Antillen. Daar kochten zij kerststalfiguren en bouwden van een vroeg soort imitatielego jaarlijks een stalletje.

Na enkele jaren namen zij een koekblik kerststalfiguren èn een kerststalletje over van re-patrierende kennissen. Die kennissen woonden al sinds de jaren '30 op de Antillen.
Dus waar één en ander het precies vandaan komt is niet duidelijk....
Hoe dan ook. Onze kerststal is anders dan andere kerststallen....

 
Ziet u dat eenzame engeltje daar bij het dak?
Die kreeg nog gezelschap.....

... het grijze vestje

En blij dat ze was met het grijze vestje!
Ik moet zeggen - het maakt het plaatje compleet.
Het ging de hele kerst niet uit.

Toen de kinderen op tweede kerstdag op bed lagen moest ik nog even aan de slag.
Voor de visite van vanmiddag haalde ik een voor-geprepareerd taartje uit de vriezer en greep naar het fondant.

Ik gebruikte Renshaws pastel green en was eigenlijk te lui om nog een ander kleurtje te pakken.
Van de goedheiligman had ik Wiltons gum-past mold 'Nature' gekregen (zo handig als je zelf de cadeautjes moet kopen....) en die wilde ik uitproberen.
Het was even wennen, maar de vormpjes zien er strak uit.
Om het toch iets te verfraaien depte ik her en der nog wat goudpoeder.

Een lang leven zal het niet beschoren zijn....

... Fijne Kerstdagen!

Iedereen hele fijne dagen gewenst!!!

... laatste stofjes van het jaar

Tussen alle drukke evenementen en voorbereidingen door ging ik afgelopen donderdag tòch nog even naar de stoffenwinkel. Op het web hadden de dames hun ogen laten vallen op bloemige nicky en die moest ik nog even in huis halen vóór de winkel na de kerst voor het balansen zou sluiten.
En in een opruiming kom je (bijna) nooit met lege handen thuis....

3x een winterjurkje

 1x onbestemd, 1x nachtpon en 2x voor mij.

In de winkel zag ik nog een superzachte duifgrijze velours.
Volgens mij heet het in de Verenigde Staten Minky - zo voelt het in inder geval wel.
Een zacht bontje. Maar er zaten noppen in gedrukt - beetje vreemd, wel leuk, maar ik zag er geen project in.

Donderdag avond kleedden de dochters zich voor hun kerstdiner op school.
Alexandra kreeg een nieuwe grijze met fuchsia zwierrok, maar het topje was nog wat kaal - alleen een grijs shirtje was 'het' niet, het grijs/roze shirt ook niet. Enfin, uiteindelijk ging ze naar school met een fuchsia longsleeve erop. Maar ergens knaagde het....
En vrijdagmorgen wist ik bij het wakker worden: de grijze velours is perfect voor een vestje....

Nu is Alexandra de meest kritische van de dochters. Zaterdag gingen we dus met z'n tweeën dat grijze stofje even bekijken. En het werd geakkoordeerd.
Gelijk bewees ze dat het gevaarlijk is de dochters naar de stoffenzaak mee te nemen - terwijl ik de velours op de snijtafel legde, kwam zìj aangelopen met een rol fuchsiakant-stof.
Gelukkig was hij maar 3 euro de meter en rafelde het niet.
En omdat ik ook wel weet dat bevoordeling op gemekker kan rekenen plukte ik snel de zelfde kantstof in lime en rood uit de schappen.
Kom aan: ieder kind 30 cm kanten stof voor een instant shawl.

Thuisgekomen fabriekte ik met een gekocht bruin vestje als voorbeeld snel een vestje in elkaar.
(Als basis rukte ik het veelbeproefde Antonia-model uit de kast).
Zó snel na aankoop heb ik zelden iets geproduceerd.

En nu maar kijken of het met kerst ook een succes is!

... kerstkaarten

Ieder jaar neem ik me weer voor: we maken de kerstkaarten in de herfstvakantie.
Het is een ideaal project voor regenachtige vakantiedagen. En zowaar - twee jaar geleden lukte het me nog ook.
Ondanks de goede voornemens (ik had van alles in huis) kwam het er dit jaar maar niet van.

Bij het K.ruidvat vond ik dit jaar blokken vol prachtig kerst-knutselpapier.
In eerste instantie wilde ik dat we daar origami-boompjes van gingen vouwen, maar dat was toch nog wat te gecompliceerd.

Vorig weekend maakte ik een kartonnen malletje en tekende op de achterkant van de knutselpapiertjes talloze boompjes.
Vervolgens zette ik de dames aan het knippen. (Dat is dan wel weer makkelijk aan drie knutselende dames: massaproductie is geen enkel probleem).

Met behulp van 3-D tape/plakstukjes werden ze op kaarten bevestigd.
Daar hebben we diverse gradaties in.
- Chique, dubbelzijdige kaarten met een zachte glans (die zich voor geen meter laten fotograferen):

- Goedkope (voor schoolvriendjes e.d.) met dubbelgevouwen knutselpapier:

En gevonden materialen: met een behangstaaltje kun je prima kaarten maken!

... gaat dit onthouden

Kom, het is bijna kerst - we kunnen wel wat bling-bling gebruiken!

Met drie dochters is er altijd we één die op enig moment wel door een glitter en glim fase gaat, zodat dit absoluut iets is dat ik moet onthouden.
Al was het alleen maar om een keertje Dorothy uit de Wizard of Oz te worden....

Hoe je zelf glitter schoenen maakt. 

 

Voor een subtieler effect kun je natuurlijk ook alleen de (zichtbare gedeelten van de) zolen doen.
  Laboutin is er niets bij!
Kijk voor instructies hier

De enige vraag is natuurlijk: hoe goed blijft het. 

Maar ach, voor één keertje gaat dat vast wel goed.

... Paddington!

De hele verbouwing, maar vooral de aanschaf van grote-meisjes-lampen, wekkers, kleedjes en kussentjes trok een wissel op de jongste.
"Ik wil ook een eigen kamer" schalde het door het huis.
Correctie - zìj heeft al sinds haar geboorte een eigen kamer. Maar de boodschap was helder - ook zij wilde nieuwe dingen!
Nu komt ze momenteel om in de nieuwe dingen (na haar verjaardag èn Sinterklaas in een tijdsbestek van 14 dagen) maar dan wilde ze dan toch minstens ook een kussentje....

Uit de kledingwissel kwam deze trui te voorschijn:

Een ouwetje van haar zussen.
Volgens mij een jaren '80 model: heel wijd, maar kort met dan wel weer lange mouwen.
Dat werd niets qua pasvorm. Ik ging 'm afdanken, maar samen kwamen we op een ander idee:

Mooi, weer een tevreden kind.

En nu aan de slag - de herstelstapel groeit en groeit.
Kniestukken op twee ribbroekjes, twee kapotte leggings, een los zoompje in een rokje, zomen onder aan een spijkerbroek ....

... de verbouwing - 7 Kamer C

En dan nu kamer C - de kamer van Caroline.  (Nee er is geen kamer B)

Die grote kledingkast is niet voor haar gebruik - daar ligt reserve linnengoed in e.d.
Deze kamer is iets smaller maar iets langer dan die van haar zus. Het verschil in vierkante meters wordt dus gecompenseerd door de aanwezigheid van een grote kast.

En ze zijn zo blij met hun nieuwe kamers!
Ik riep al dat Sint zulke tevreden kinderen geen cadeaus meer hoefde te brengen....

Met heel hard werden hebben we alles in een recordtempo afgekregen.
28 september werd de dakkapel geplaatst en 16 november betrokken de dames de kamers.
In die tussenliggende tijd zat ook nog een week herfstvakantie en kregen de dames alledrie in een andere week de waterpokken!
Maar we wisten dat als we ze niet voor Madeleines verjaardag (22 november) in de kamers hadden, één en ander weken stil zou liggen.Dus kreeg dit project hoogste prioriteit.
Echtgenoot werkte in de weekenden aan de grote projecten (isoleren, aftimmeren, vloerbedekking etc), terwijl ik door de week al het verfwerk, planning, budgettering en inkoop deed. Dat is een goede verdeling, maar na de oplevering waren we wel gesloopt.

In de aanloop van het project hoorde ik van ouders van klasgenootjes die 5 maanden of zelfs een jaar over de oplevering van zolderkamers hadden gedaan. En familie die begin augustus een zolderkamer ging maken is in de verste verten nog niet klaar....  Dan hebben we het nog niet zo slecht gedaan.
Eigenlijk is dat ook de manier om het te doen. Even vlammen, maar dan ben je er wel vanaf.

Op naar het volgende project - mijn naaikamer annex bibliotheek.
Op het oog is dat alleen vloerbedekking eruit, laminaat erin en boekenkasten in elkaar.
Maar je weet maar nooit wat je nog tegenkomt.

... de verbouwing - 6 Kamer A

En toen was het tijd voor de oplevering.

We beginnen met kamer A (van Alexandra):

Natuurlijk staat er nu heel wat meer in.
Een boekenkast, een ladenkastje, poppen, speelgoed......

... de verbouwing 5 - Kussentjes!

Kan een grote meisjes kamer eigenlijk wel zonder kussentjes?
Volgens mij niet. Ik maakte hoezen voor een 50x50 (I.kea Granat) kussen om onder het bed op te kunnen zitten en voor twee 40x040 sierkussentjes (van de A.ction a 1,69 p.s.).

Ik gebruikte ieders stofje in combinatie met fleece aan de onderkant.
Voor de één uit een fleeceplaid van de Z.eeman (is echt goedkoper dan een meter in de stoffenzaak) en voor de ander van de I.kea.

Echt een héérlijk project: uitrekkende fleece op gladde satijn stikken. brrrrr
(Ik vind dit stofje zóóó ontzettend fout - maar Alexandra is er echt weg van)

Gelukkig was deze combinatie beter: katoen en een stevigere fleece.
Caroline zag het schulprandje aan de plaid en vond dat zo mooi . Dus heeft zij een extra randje op het kussen.

Kijk, van deze combinatie wordt ik vrolijk....