... een ballettas

Ik keek naar mijn stofjesvoorraad en bedacht me dat het internet toch fantastisch is.
Er zijn hier maar weinig stoffenwinkels in de buurt, maar de laatste maanden kocht ik stofjes in de Verenigde Staten, Duitsland, Engeland, Finland en China. Strijkpatches kocht ik in Thailand.
Eigenlijk moet het toch niet veel gekker worden....

Omdat Alexandra vorig jaar geen tas koos voor haar balletspullen maar verkoos een reclametasje te gebruiken, werden die nog steeds vervoerd in een Bobotas. Hel blauw.
En dat kan toch eigenlijk niet meer, als je 7 bent.

Samen met haar koos ik op de computer dit stofje uit:

(Wilmington Prints - Satin Slippers)

Wachtte vervolgens enkele weken. (Mama, is mijn stofje er al. Nee, lieverd, nog niet. Ik had je gezegd dat het lang zou duren....)
Vertelde het kind vervolgens NIET dat haar stofje aangekomen was Mama heeft meer gezond verstand dan dat
En verraste haar daags voor ballet met een nieuwe tas (model zwemtas, maar dan 10 cm lager).
Luisterde naar jubelkreten (ook voor het voeringstofje met strikjes) en nam de kussen in ontvangst.
Want zo gaat dat hier, mama doet het natuurlijk niet voor niets.

... foutjes

Je moet ook niet gaan naaien als je moe bent - dan gaat het gewoon niet goed.
Dit is het jurkje (maat 68) dat ik voor de nog niet geboren baby van een vriendin maakte.
Op het eerste gezicht best leuk. Tot je beter kijkt.

En wat ging er fout?
Nou, toen ik het laatste deel knipte, zag ik dat er twee giraffes naar beneden stonden, en maar één overeind.
En dat de bloemetjes ondersteboven stonden. Oeps.
Toen knipte ik aan de verkeerde kant de schouders af, zodat de sluiting niet rechts, maar links zit.
En toen alles aan elkaar zat, was dit het verschil tussen voor en achterpand:

Nee, niet mijn beste productie.

Toen ik daarna een tricot Antonia jurkje wilde maken en in plaats van de hals het armsgat aan het achterpand naaide. EN daar pas achter kwam toen ik het elastisch biasband al vastgestikt had....
Toen was het echt tijd om te stoppen.
Je hebt van die dagen!!!

(Gelukkig ging het gisteren wel weer beter: in Madeleine's zomerjas zit nu een nieuwe rits. Een vervelend klusje dat toch goed ging.)

... handtekeningenboekjes en heeft een minibreak(down)

Wat is er nou leuker dan op handtekeningen jacht te gaan.
Bij ons vorige bezoek waren de dames zo in de ban van de handtekeningen van Mickey, Minnie, Ariel, Sneeuwwitje, Aurora en alle andere karakters op dat ze zelfs de kaartjescontroleurs van het park om een handtekening vroegen......  Dat heb je met 4 jarigen (we gingen voor hun 5e verjaardag).
Natuurlijk kun je die boekjes in het park kopen. Maar zelf maken is toch veel leuker?

Mijn inspiratie was deze Ebay-verkoopster . Handig zo'n boekje in een tasje, want dan hoeft mama ze niet telkens in /uit / in / uit haar tas te doen.
Ik dook in de stofjesvoorraad en vond genoeg thema-stofjes.
Aan de slag!!

Men neme een blanco notitieboekje met harde kaft (bij de Action voor 90 centen).

Men vouwt daar binnenste buiten het lapje naar keuze omheen en naait de naden dicht.
! Doe dit niet te nauwaansluitend, want dan wordt het wrikken om het er weer af en omheen te krijgen. Maar te los is natuurlijk ook niet mooi !
Doe dit gerust s avonds op de bank, zodat de foto's lekker duister worden....

(de uiteinden die binnen in de kaft zitten zijn dubbelgevouwen met daar dubbelzijdig strijdvlieseline tussen. Een smal reepje maar, maar dan blijft een en ander mooi plat en rafelt het niet)

Haal de kaft van het boekje af, keer het en frunnik het weer om het boekje.
Voila:

Herhaal dit, als je meerdere boekjes nodig hebt.
Zoals bij mij: Ariel voor Caroline, Aurora voor Alexandra (het roze stofje van haar zwemtas & een uitgeknipte Aurora uit een prinsessenstofje, vastgeplakt met dubbelzijdige vlieseline) en - uiteraard - Belle voor Madeleine.


Dan het tasje.
Daarvoor gebruik in het tasje met Engelse naden van haar (turntassen op simpele wijze) en als schouderband gebruikte ik bagagebanden die ik bij de Z.eeman voor 60 cent per stuk op de kop tikte.
Nog een drukkertje om het een beetje dicht te houden en afsprayen met waterdichtspray om de ergste vlekken tegen te houden tijdens het gebruik.

 

Inmiddels zijn we terug en kan ik een en ander evalueren.

In het gebruik zijn ze erg handig. De  tasjes worden (postmanbag-style) schuin over het lichaam gedragen zodat ze niet wegglijden. Ze zijn wijd genoeg om een parkplattegrond, pen en andere kleine dingetjes bij te stoppen.  Kortom: een groot succes.

Helaas verliep de minibreak niet helemaal zoals gepland.....

Het plan was woensdagmiddag te rijden, donderdag, vrijdag, zaterdag en eventueel zondagochtend in de parken door te brengen en zondagmiddag terug te rijden.

Voor de zaterdag hadden we om één uur de lunch in de Auberge de Cendrillon gereserveerd.

Wat ging er mis? Een twee-daags maagvirus dat ALLE kinderen in z'n greep kreeg.

Woensdagmiddag begon Caroline ter hoogte van Lille (Rijssel voor de Vlamingen onder ons) te spugen en deed dat donderdag ook. Vrijdag knapte ze op - tot dat haar papa haar geen stokbrood maar een krentebol gaf.....

(Bij het handtekeningen jagen bij Minnie trok ze opeens bleek weg. Haar zusjes gingen voor een foto staan en Caroline riep - Mama!! Ik moet spugen!!!) Gelukkig fleurde ze daarna wel weer op. 

's Middags zaten we keurig 45 minuten op de rand van de stoep te wachten tot de grote parade langs zou komen. Net voor de parade kwam zag ik Madeleine naar haar mond grijpen - yep, daar ging nummer twee. Midden in de goot van het paradetraject.....

En vrijdagavond begon Alexandra.

U begrijpt dat wij zaterdag geen park gezien hebben. Sterker nog: ik had nog niet meegemaakt dat manlief en ik simultaan bakken moesten ophouden. Tot nu toe waren de dames altijd bij toerbeurt ziek. Twee spugende kinderen tegelijk is geen pretje....

En zondag? De hele terugreis is vlekkeloos verlopen (ondanks een auto die met zakken en natte washandjes helemaal op rampen was ingesteld).

* Deze break was bedoeld als beloning voor de dames wegens exceptioneel goed gedrag tijdens mijn ziekte.

Ik was gedurende de zomervakantie ziek geworden en liep tot de kerst met een operatiewond die dagelijks door de thuiszorg verzorgd moest worden. 

Dat betekende dus: onderbroken vakantiereis, geen leuke herfst- en kerstvakantie en algehele chaos en verstoring van het normale ritme en leven. Toch hebben de dames nauwelijks geklaagd en alles aanvaard zoals het kwam.

Ze hadden dus wel wat verdiend.... Maar wie rekent er nou op dat ze zelf hun verrassing de nek om draaien??

... Belle

Madeleine is gek op Belle en kreeg in 2010 een verkleedset.
Geen super de luxe van de Disneystore (hoewel ik ze daar wel in de uitverkoop wil kopen) maar van een kruidenier. Maat 6-7 jaar dus dacht ik dat ze daar wel lang mee toe kon.
DACHT ik, want hoewel de rok ontzettend lang is, is het topje smal en kort (en een lelijk kleurtje geel).

 Zo'n naveltruitje eigenlijk.... En ze begon nu te klagen dat het ook iedere keer oprolde.
Dat kan natuurlijk niet, zeker niet nu we besloten hebben een bepaald Amerikaans park in Frankrijk te bezoeken.
Omdat het dan makkelijk is dat ze het de hele dag aan kan houden opteerde ik voor een shirt in velours de panne. Uit de verkleedstoffen doos kwam nog een stuk voile in goudgeel dit was het resultaat:

Vastgespeld aan de rok krijg je dit effect:

De band om de schouders zit aan de voor- en achterkant met een paar steekjes vast.
Eigenlijk is het een brede shawl, waarvan ik 2 cm van het einde de uiteindes gerimpeld heb, en daar een roosje van gemaakt. Heel simpel...

... recycleert

Ik vind dat zo leuk klinken: recycleert.
Veel leuker dan 'recycled'.

Maar hoe je het ook noemt, het is nuttig en leuk.
Soms krijg ik van een buurvrouw verder op een zak met kleding die zij dan weer van een vriendin heeft gehad en waar haar dochter de roze dingen heeft uitgevist. Wij dragen ook andere kleuren dan roze, dus kijken dan of er nog wat anderskleurig naar de gading bij zit.
Maar ik kreeg laatst ook een tas met dingen van mijn schoonzus waar te veel roze bij zat, en die ging dus in omgekeerde richting naar buurvrouw-verderop. (onze dochters zijn ongeveer dezelfde maat en zitten in dezelfde klas).

Ik haalde uit haar tas een gestreept Persivalshirt dat wel wijd genoeg, maar wat te kort was. En zij uit mijn tas een roze/grijs shirt met hetzelfde euvel. Ik heb zo'n hekel aan naveltruitjes voor kinderen!!!
Zij viste uit haar tas nog een grijs tuniekje met kantje, en ik zette het aan elkaar.
Ik viste uit mijn kast een rood stofje en zette dat aan elkaar.

Resultaat: tevreden moeders en blijde kinderen.
Vooral klasgenootje-van-verderop, die het erg bijzonder vindt dat ik zomaar wat voor haar gemaakt heb....

 

... post uit Finland

Ottobre Design heeft een shop op Etsy.
Ik kwam er en verloor mijn hart aan dit stofje:

Het is gewoon perfect voor Madeleine. Zij is rossig en bleek en er zijn heel wat kleuren die haar niet staan. Maar bruin en oranje zijn een perfecte combinatie, en haar favoriete kleur is groen. Dus dit stofje was voor haar gemaakt. Het is sweatshirt stof, dus net iets dikker.
Natuurlijk wachtte ik net te lang (ik had natuurlijk weer veel te veel geld uitgegeven aan stofjes en dacht nog even te wachten) en was hij verkocht!!!! Suf, suf, suf.
Na wat heen en weer mailen bleek Tuula (van Ottobre Design) nog een klein stukje van 60 cm bij 1,50 te hebben liggen. Ja!! Graag!!!

Ik moet zeggen: ze zijn daar supersnel met de post.
Dinsdags betaald, en vrijdags !!! al in huis. Dat is sneller dan de post binnen Nederland soms is!!!

Helaas ga ik met het verwerken van het stofje nog even wachten tot het einde van de zomer.
Als ik er nu een trui van maakt, is ze er in de herfst waarschijnlijk uitgegroeid....

Enne .. ze hebben 'm ook nog in rood en grijs.....

... koopt Stenzo Tricot in

Mijn voorraad is weer aardig aangevuld.
Ik vond een webwinkel die Stenzo tricot vanaf 5,95 de meter verkoopt. En dan wil ik nog wel eens groot inslaan - de verzendkosten blijven toch gelijk.
Een flink deel is donkere stofjes die ik alvast voor komende herfst gekocht heb. Die blijven nog even liggen.
Maar er zijn er ook een paar bij voor de zomer.
Zo ziet 9,8 meter tricot er uit, door de verzender schattig samengebonden met een lintje

Zomerstofjes
voor Madeleine:

 voor Caroline en/of Alexandra (komt in één kledingkast dus lood om oud ijzer)

Tussenbeide/herfststofjes:
Op uitdrukkelijk verzoek van Alexandra rozenstof voor een rozenshirt

 Rood voor Caroline

Blauw voor twee van de drie,

Nog ongeclaimde stofjes, die vast wel goed terecht komen:

Goed voor heel veel jurkjes en shirtjes, totale kosten: 65,06.

... een link

Goh - twee berichten op een dag. Wat moet dat worden!!!
Op deze stakingsdag waarop alle drie de dames moe van het buitenspelen elkaar 'afslachten' en het glas-in-lood in de deuren rinkelt van het uitbundige gestamp van boven, kwam ik deze blog tegen.
Mijn dag werd meteen zonniger van de perfecte persiflage op de o-zo-opgewekte-en-alles-is-overdacht toon van de diverse bladen.
Geniet er van!

... voor school

Madeleine's juf schoot mij aan. Ik ben klassemoeder van haar klas, en dan ben je wat meer betrokken bij de diverse projecten. Binnenkort, zo kreeg ik te horen, start er een project over eten maar de klas (die net nieuw is) heeft geen schortje voor de kok/huishoek. Of ik misschien nog een lapje had liggen.....
Thuisgekomen dook ik eens in de doos met katoenen lapjes en plukte een schortje uit ons eigen keukentje.
Dacht er eens over na en besloot ze toen dubbelzijdig te maken.
Het kost wel de dubbele hoeveelheid stof, maar is echt een stuk sneller dan zoompjes leggen. Bovendien kan ik dan mooi de hals- en strikbanden er tussen stikken. Scheelt ook weer werk (een denkende mama is een tijdbesparende mama zullen we maar zeggen).
Ik pakte mijn voorraad elastisch biasband - ik ben echt gek op dat spul - voor de hals en vond nog een paar restjes band voor de strikbanden.

En in een uurtje had ik twee van deze schortjes:

 

en een verrassing voor juf, of liever gezegd, voor Ko (de monsterlijk geel blauwe pop van Zwijssen):

Juf was in de wolken. Zij had gedacht aan een gewoon vierkantje met wat linten, en dit was veel meer (en beter). En Ko vond het geweldig.

Daags daarna ontving ik een mailtje:

R. (de juf van groep Blauw) was erg jaloers op het schortje van KO, A (de juf van groep Rood) heeft hem nog niet gezien maar zal het ook zeker super vinden. Hij is dan ook erg leuk en mooi in elkaar gezet. Durf het bijna niet  te vragen, maar als je tijd over hebt, dan zoeken de broers van onze  KO ook een schortje.

Ach, aangezien ik net 2,5 jaar bij die twee groepen heb rond gehangen (met een kind in iedere groep), was dat snel genoeg gemaakt:

In bijpassende kleuren natuurlijk - het is slecht te zien, maar het linkerschortje is lichtblauw/wit gestreept voor groep blauw, en rode broderie voor groep rood.

En ons Madeleintje keek toch wel erg teleurgesteld toen de schortjes naar school gingen.
Kom aan - dan krijg jij de mooiste:

... en Alexandra weeft

Een heerlijk rustig werkje om bij oma op de bank te doen: weven.
Een poppendekentje (of poppenvloerkleedje) gemaakt door Alexandra.
Persoonlijk zou ik de uiteinden er in verwerkt hebben, maar wie ben ik om met mijn moeder en mijn dochter in discussie te gaan?

... nee, Caroline maakt

Deze week is het voorjaarsvakantie in regio Noord.
Caroline bracht een dagje bij mijn moeder door en toen ik haar vroeg wat ze daar wilde doen was het antwoord: "Naaien natuurlijk - het rokje van BijBij is nog niet af!".
Dus naaikoffertje ingepakt, BijBij (de oerlelijke slaapknuffel van Madeleine die ik nooit naar in huis gehaald zou hebben maar in het 10 dagen pakket van mijn schoonmoeder zat) opgemeten en de maten opgeschreven en op naar oma.....
Pas na het avondeten werd ze opgehaald en het cadeau voor haar kleine zusje moest meteen worden gegeven en uitgepakt.

Het was een groot succes!!

Ondertussen  mochten Alexandra en Madeleine mee naar een stoffenwinkel.

Altijd goed - vooral als ze ook nog een (quilt)lapje mogen uitzoeken....

En Alexandra (die van de communicatie is) kletste lekker tegen de eigenaresse aan dat ik van oma had leren naaien, en dat zij het nu weer van haar mama leerde.....  En zo hoort het natuurlijk ook.

... alvast een zomerjurk

Er lag nog een stofje van mijn December-inkoop te wachten op verwerking: de ijsjesstof.
Absoluut de dunste tricot waar ik tot nu toe mee werkte. Wel heerlijk zacht.
En een hit bij de dames.
Het beproefde model werd deze keer uitgevoerd in korte mouw en eigenlijk willen ze 'm nu al aan.

Maar de jurk blijft toch echt even in de kast tot mooier weer.