Zo één met teksten die niemand anders kent, maar die in de familie tot gevleugelde uitdrukkingen zijn geworden. Zo kijkt bij ons niemand op als je van de nieuwe badkamer (zeg maar badzaal) van je moeder zegt dat je er in kunt rolschaatsen.
Enfin, in het lied dat ik vandaag in mijn hoofd heb, klaagt de Goedheiligman eerst dat het veel te dwaas is, dat zijn paleis veel te vol is, en vervolgens dat het (na december) veel te leeg is.
Persoonlijk bevindt ik mij in de eerste fase.
Niet alleen staat het huis vol met dozen (u weet wel, de zolderverbouwing), maar ook struikel ik over de al-dan-niet-geheime cadeautjes.
U moet weten dat wij eind november niet alleen een jarige hebben, maar dat de dag na de jarige School het bestaat om rapporten uit te delen (cadeautje!) en de dag daarna er één, danwel twee kinderen afzwemmen (cadeautje!). Dit alles gelardeerd met schoenzetten en culminerend op pakjesavond
Voor het gemak staan er dus op mijn slaapkamer dozen en tassen. Nog net niet gelabeld, maar in mijn hoofd dragen ze de etiketten: Schoencadeautjes, Voorbereidingen Partijtje, Schooltractatiebenodigdheden, Cadeautjes Voor De Volwassenen (de kindercadeaus staan op de vliering) etc.
Zelfs in de kledingkast van de oudsten liggen cadeautjes - hun cadeautjes voor hun kleine zusje.
En dan wordt ik dus een beetje narrig als ik de *** Donald Duck Mini-Pockets die ik vorige week heb gekocht niet meer kan vinden......
Nee, ik voel he-le-maal met de Sint mee:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten