... en dat is drie

Eigenlijk kun je er op wachten. Als er tasjes zijn gemaakt voor/met twee dochters, dan komt de derde er natuurlijk ook aan.
Caroline kwam met een bedruk gezicht bij me. Zíj wilde ook een tasje...
Er was alleen een grote MAAR.
In de hitte van een 'stoffenwinkeltje spelen' spel had zij besloten dat ze méér stofjes nodig had. En in plaats restjes aan mama te komen vragen, had zij de schaar gezet in haar maak-stofjes.
Een actie die haar kwam te staan op in beslag name van haar naaischaartje onder het motto 'altijd twee keer denken voor je in stof knipt'.

Zodat zij nu deze lapjes had om mee te werken.

Niet écht fijn..... vandaar het bedrukte gezicht.

Ter troost viste ik uit de stoffenvoorraad nog een groot stuk van haar favoriete stofje (waarmee haar poeziealbum bekleed werd) en dat combineerde zeer aardig met de diverse lapjes-van-tante-José.

Samen kwamen we tot een creatieve oplossing: we mixten en naaiden de gesneuvelde lapjes weer aan elkaar! (Natuurlijk was het wel leuk geweest als ze ook RECHT geknipt had, en in dezelfde lengte richting)
Gebruikten het aanvullende stofje als tweede kant, en voila, tas nummer drie was geboren.

 

 Allemaal tevreden (behalve mama, die maar niet aan haar eigen projecten toekomt): Ik wil óók een tas!!!!