... een trui met hindernissen

In februari 2012 (!!!) kocht ik in de Etsy shop van Ottobre een snoeperig sweaterstofje met de perfecte kleuren voor Madeleine. Het was een restje en mat na wassen een karige 0.55 cm.
Op de één of andere manier kwam het er maar niet van er iets van te maken, terwijl ik het niet vergat.
Ik was trouwens wel vergeten dat ik er destijds al eens over geblogd had.
Inmiddels is mevrouw bijna 8 en begon de tijd te dringen. Voor je het weet is een dergelijke print te kinderachtig.











In Knippie 6/2014 vond ik een geschikt patroon. Een lange sweater met raglan mouwen.



Madeleine heeft in verhouding een lange rug, dus een lange sweater is voor haar prima geschikt.
Als contrast vond ik nog een restje van deze jurk: bruine nicky velours in de goede tint.

Ik weet achteraf niet helemaal wat me bezielde, maar ik tekende een maat 140 voor haar.
Ze is ongeveer 137 cm mét lange rug, dus eigenlijk is het wel logisch.
140! Ze groeit werkelijk als kool.
Tijdens het tekenen liep ik al tegen hindernis 1 aan: te veel lijnen op het vel. Ik kon er geen touw aan vastknopen. Gelukkig bracht de webshop uitkomst en kon ik snel het patroon downloaden, printen en plakken .
Maar toch lette ik niet helemaal goed op, zodat ik bij het opruimen bemerkte dat ik géén achterpand maar wel twéé voorpanden getekend had. Zucht.

Hindernis 2: Knippen
Ik weet niet waarom ik dacht dat het een prima karweitje was voor de zondagochtend.
Kinderen om me heen terwijl ik met een verkoudheidshoofdpijn was opgestaan. En dan gaan knippen in een stof waar je weinig van hebt. Really - what was I thinking!
Terwijl ik mezelf nog net kon corrigeren toen ik de mouwen knipte - het patroon voor de tweede mouw lag al op de stof gespeld toen ik bedacht dat het natuurlijk gespiegeld moest.
Bij het knippen van de voor- en achterpanden ging het fout.
Twéé voorpanden!!! Nee!!! En niet genoeg stof voor een heel nieuw achterpand.

Ik had geen keus dan alle creatieviteit uit de kast te halen om dit probleem op te lossen.
Geloof me, ik heb serieus overwogen een effen bruin achterpand te maken, maar ook daar had ik niet voldoende van voorradig.

Gelukkig was er wel genoeg voor de bovenste helft van het achterpand.
Ik knipte dat langs de figuurtjes en speldde het op het foute voorpand.

Vaststikken en de overtollige stof wegknippen.
Waarbij ik wel drie keer gecontroleerd heb of ik niet het verkeerde deel wegknipte....

Vervolgens werkte ik de naad nog af met een zigzag trensje.

En zoveel scheelt het dus: het voorpand op het hogere achterpand:

Pffff, na die redding kon ik dan éindelijk aan de slag.
Madeleine koos een groen halsbiesje in plaats van het door mij gekozen perfect bijpassende bruin.
Waarom laat ik háár kiezen?

Het patroon zal zó in elkaar. Vooral omdat ik de extra toevoeging van een rits achterwege liet (totaal overbodig bij dit model).
Aan het einde van de middag kon mevrouw passen....

Hindernis 3: oversized!!!
De trui valt behoorlijk groot uit. Óf het patroon is groot, óf mijn dochter is echt superslank....
Ach, het is geen drama. Ze groeit er vanzelf in en er zitten hele grote aangeknipte belegdelen in de mouwen zodat die eventueel verlengd kunnen worden.

Voor een evenwichtig beeld lieten we Caroline (146 cm*) de trui ook even passen.
Prima pasvorm! De mouwen zijn voor haar een tikje kort, en de trui is ook niet zo lang, wat zij dan wel weer lekker vind.

Tijdens het avondeten wierp ik nog eens een blik op de trui.
Nee! Hindernis 4!
Als je heel goed kijkt, zijn er meer vrouwtjes ondersteboven dan rechtop!!
Bij het neerleggen van de patronen had ik op de kleur van de stof gelet en niet de vrouwtjes geteld.
Zucht.

Toch is het kind tevreden. En ik eigenlijk ook.
Hoe het afliep met het achterpand?
Ach, ook dat valt nauwelijks op.

* ik dácht dus dat de oudste 146 cm lang was, maar volgens de vanmiddag ontvangen brief van de schoolarts is dat 149,5 cm.