... traditie!

Het is traditie om bij het bereiken van een zekere leeftijd een gebakken pop-met-bijbelse-naam cadeau te doen. En aan gezien manlief nou juist díe leeftijd bereikte, waagde ik mij aan het bakken van een Abraham.

Uit een ver verleden kon ik mij een banketbakkers-Sara voor mijn moeder herinneren (mijn zus was tactvol op vakantie geweest bij háár mijlpaal), maar gelukkig hadden de Heel Holland Bakt kandidaten zich het afgelopen seizoen ook op dit project moeten storten. Altijd handig om referentiemateriaal te hebben.
Op het web vond ik een basisrecept, dat uitging van:
Deeg
600 gram bloem +  2 theelepels bakpoeder (dat ik prompt verving door 600 gr zelfrijzend bakmeel)
 300 gram bruine basterdsuiker
   3 eetlepels speculaaskruiden (uit een potje van de supermarkt: koek- en speculaaskruiden)
  zout
 300 gram boter of margarine (hard)
  0,5 dl melk
Vulling
250 gram amandelspijs
1 ei
50 gram gehakte noten
Decoratiemateriaal
amandelen zonder vlies
50 gram poedersuiker
2 groene Franse vruchtjes (bigarreaux of te wel geconfijte kersen)
watten

Al lezende kwam ik tot de conclusie dat het eigenlijk een mega-grote gevulde koek is. Prima te doen dus! Alleen dan wel zonder nootjes in de vulling (als ik toch mag kiezen....).
En aan een speciale Abraham bakvorm doen we ook niet. Gewoon 'freehand' is ook prima.

Bereidingswijze

De bloem zeven met het bakpoeder, de bruine basterdsuiker, de speculaaskruiden en wat zout. De boter met 2 messen door de bloem klein snijden. De melk toevoegen, alles omscheppen en met een koele hand tot een soepel deeg kneden. Het deeg een nacht op een koele plaats laten rusten.

Op boterhampapier de vorm van de Abraham, 2 handjes en 2 voetjes tekenen en uit knippen. De helft van het deeg uitrollen tot een lap, iets groter dan de Abraham.
De lap op een ingevet vel boterhampapier schuiven. De mal voor de Abraham op het deeg leggen en uitsnijden. De restjes deeg weghalen en bewaren. De amandelspijs over het deeg uitstrijken en rondom een rand van 1 cm vrijhouden. De gehakte noten erover verdelen. De andere helft van het deeg eveneens uitrollen, op een stukje papier schuiven en een tweede Abraham uitsnijden.
Deze op de spijslaag leggen en de vrij gehouden deegrand goed aandrukken. De pop langs de 'hals' en middenvoor met amandelen versieren. Ook een amandel voor de neus
indrukken. 
Het ei loskloppen en de pop hiermee bestrijken. De koek met het papier op het bakblik schuiven en in het midden van een hete oven (200 graden) in 35 minuten gaar en bruin bakken. 
De rest van het deeg tot een dunne lap uitrollen en hieruit de handjes en voetjes met wat ei bestrijken en de deegvormpjes erop leggen. De koek nu nog 15-20 minuten verder bakken. 
 De Abraham daarna op een rooster schuiven en af laten koelen.

Voor het versieren:
de poedersuiker met een halve el koud water tot een dik glazuur roeren. 
De koek hiermee versieren: een lijntje bij de benen, 2 voor ieder armpje, een taille- lijn en lijntjes in het gezicht. De bovenkant van het hoofd helemaal wit glazuren. 
Voor de ogen Franse vruchtjes met wat glazuur vastplakken. Van watten een mooie baard knippen en deze eveneens met glazuur vastplakken. De Abraham in een doos verpakken en een lint erom doen.

De hier gebruikte hoeveelheden zijn bedoeld voor een Abraham van zo'n 40 cm hoog.

Dat deeg, dat was zo gepiept (mede dankzij de KitchenAidmixer met deeghaak), maar wat het recept niet vermeld is dat het gekochte amandelspijspakketje uit de supermarkt nog wel even met een (half tot een heel) ei gemengd moet worden voor je het op het deeg kunt uitsmeren.
Die gehakte noten kwamen zoals gezegd dus te vervallen.

Versieren: check.

Bakken: check. Tenminste, ík lees: 35 minuten én 15-20 minuten = totale baktijd 50 a 55 minuten.
Mis dus. Aangedreven door de geur spoedde ik mij op 42 minuten naar de oven.
Potjandorie. Abraham heeft zeer donker haar!

een tintje lichter had wel gemogen

Hij smaakte in ieder geval heerlijk, en de rest van het deeg laat zich prima omvormen tot speculaas-achtige treintjes:

En hoe een gekochte Abraham er uit ziet? Dat konden we ook bekijken, aangezien een gast er ook één had meegenomen.

Díe pop was overigens van een soort taai-taai-met-speculaaskruiden gemaakt, hetgeen manlief identificeerde als Oranjekoek (gevuld met spijs). Niet mijn smaak, maar daar valt over te twisten.