Stoelverhogers die bij mijn zus vandaan kwamen en waarvan de stof niet bestand waren tegen stevig uitwringen-na-een-wasbeurt. En waarvan ik het zittinkje dus maar zelf voorzag van een stofje.
Volgens mij was het één van mijn eerste herstel-naaiprojecten.
Ik kan me nog herinneren dat het zo gepiept was.
Gewoon de stof op het foam spelden (met de zoom naar binnen gevouwen, uiteraard) en smal op de naad stikken.
Maar stiksels in het midden en voila.
Inmiddels een beetje verbleekt door een aantal jaren op de achterbank....
maar nog steeds populair!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten