... een (mid)dagje Maastricht

Het was een enerverend dagje gisteren.
Aangezien de werklieden tussen 7:00 en 7:30 voor de deur zouden staan, was ik al vroeg uit de veren.
Dat was maar goed ook, want om 6:50 hoorde ik enige geluiden in de straat - en ja, daar stond een busje en een oplegger met een dakkapel.
De heren hielden van een vroege start en gingen direct aan de slag.
En zo kwam het dat vlak vóór mijn vertrek om 8:45 het dak er al zo uitzag:

Ik liet de troep achter me en begaf me naar het treinstation.
Ruim drie uur later liep ik het station van Maastricht uit. Twee uur voor het promotie-tijdstip, dus genoeg tijd om toerist te spelen.
Ik ben in Maastricht altijd verrast over de on-nederlandse uitstraling (ik ben geboren en getogen in de Randstad en dat brengt een bepaald beeld met zich mee).

Ik dwaalde door steegjes, over pleintjes en waande mij af en toe in een slaperig zuid(elijker) europees dorpje...
Bewonderde (zwikkend op de keitjes) architecturele details en dronk een kopje thee op het Vrijthof.

Kwam een toepasselijk gedicht tegen op een muur:

En .... bezocht de markt, aangezien ik mij het gesprek op deze blog goed in de oren had geknoopt.
Heerlijk! Een heel stel stoffenkramen!!! 'T Was maar goed dat ik vorig weekend net naar het Stoffenspektakel geweest was. Ik kon toch niet beladen met pakjes en zakjes op de universiteit aankomen... Ik wist mij met moeite in te houden en zwichtte alleen voor vier meter super-goedkope tricot. Precies wat ik nodig had voor het pasmodel van het vest dat ik wil maken. (zeg nou zelf - 1 euro de meter!!!)
Wat me opviel was de enorme collectie glanzende en glimmende feeststoffen/satijn/voile/tule etc. Zo'n collectie is hier toch een stuk moeilijker te vinden.Zelfs als nuchtere hollandse begonnen mijn handen te jeuken om daar prachtige kostuums van te maken.
Bijna zwichtte ik nog bij de lapjes kraam, maar ik hield moedig stand...

Vanaf de markt vervolgde ik de tocht naar de Minderbroedersberg.
Zeg nou zelf: dit is toch precies Italië?

Daar vond de feestelijke promotie plaats.
Compleet met promovenda (logisch), paranimfen, pedel, zeer veel geleerde heren in toga (wat bij de Universiteit Maastricht de Corona heet), kritische vragen en tot besluit een grote oorkonde.
En een borrel met een grote selectie vlaaien....

Geleerde heren zoals deze - de voorzitter van de Corona

De doctor straalde.... en moest erg lachen om haar geschenk. Precies zoals het hoort.

Bij het verlaten kwam ik langs de "Corona-kamer", waar de toga's bewaard worden.
En natuurlijk kon ik een snelle blik niet laten....

Oh, en die dakkapel? Die zit er inmiddels op.
Echtgenoot-lief is alweer druk bezig met de afwerking ....